Tulczyn: Różnice pomiędzy wersjami

W miejscu Tulczyna położony był pierwotnie ruski gród [[Nesterwar]], zbudowany dla obrony przed najazdami [[Tatarzy|tatarskimi]]. W I1569 Rzeczpospolitejroku miastowłączony leżałodo wKorony WojewództwieKrólestwa brasławskimPolskiego. iLeżał wwtedy XVIWojewództwie wiekubrasławskim i była to [[Królewszczyzna]]. W [[1609]] roku [[Zygmunt III Waza]] nadał dobra tulczyńskie [[Walenty Aleksander Kalinowski|Walentemu Aleksandrowi Kalinowskiemu]]. W 1638 roku Adam Kalinowski wybudował w Tulczynie dla zakonu dominikanów drewniany kościół klasztor, którą w 1784 roku Szczęsny Potocki zastąpił murowanym. Po Kalinowskich właścicielami byli [[Czetwertyńscy]], w czasach których Kozacy Ostapa Pawluka zdobyli zamek i wymordowali mieszkańców miasta. W 1726 roku właścicielem stał się Franciszek Salezy Potocki, który w 1757 roku rozpoczął tu budowę ogromnego pałacu. Jego syn Stanisław Szczęsny, opuścił [[PotoccyKrystynopol]] i przeniósł siedzibę swojej linii Potockich do Tulczyna. Po [[II rozbiór Polski|II rozbiorze Polski]] w [[1793]] roku, włączony do [[Imperium Rosyjskie]]go. W [[lata 20. XIX wieku|latach 20. XIX wieku]] Tulczyn był jednym z miejsc spotkań [[dekabryści|dekabrystów]]. Po Powstaniu listopadowym, władze rosyjskiego wypędziły dominikanów i w 1833 roku zamieniły ich kościół na cerkiew. Potoccy Tulczyn posiadali do [[1869]] roku, wg innych źródeł co najmniej do [[1878]] r., w którym umiera [[Mieczysław Potocki (magnat)|Mieczysław Potocki]], ponieważ jakoby dopiero jego syn Mikołaj wyprzedaje resztę majątku na Ukrainie. Przed zamienionym w czasach carskich na prawosławną cerkiew kościołem dominikanów ustawiono pomnik konny [[Aleksandr Suworow|Aleksandra Suworowa]].

W [[lata 80. XVIII wieku|latach 80. XVIII wieku]] [[Stanisław Szczęsny Potocki|Szczęsny Potocki]] zbudował w Tulczynie, według projektu Lacroix, największy pałac magnacki [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]] – "kresowy Wersal", który stał się centrum jego kresowego latyfundium. Częściowo zachowany pałac jest przykładem polskiej [[architektura klasycystyczna|architektury klasycystycznej]] i charakterystycznego dla niej [[palladianizm|typu palladiańskiego]]. Podczas wizyty w Tulczynie w [[1787]] roku pałac podziwiał król [[Stanisław August Poniatowski]]. Park otaczający rezydencję nazywany był Chorosza. W pałacu było 100 sal, cenna biblioteka i bogata kolekcja obrazów i gobelinów. W [[1792]] roku stanowił główny ośrodek [[konfederacja targowicka|konfederacji targowickiej]]. Od 1804 roku do końca życia w pałacu mieszkał [[Stanisław Trembecki]]. Po śmieci Stanisława Szczęsnego Potockiego w 1809 roku rozpoczął się upadek rezydencji, która znalazła się w ręku jego trzeciej żony Zofii z Glavanich Czelicze (Pięknej Bitynki), a potem jego syna Mieczysława. W 1869 roku pałac[[Mieczysław sprzedanoPotocki]] Rosjanom.sprzedał PałacTulczyn wswojej Tulczyniekrewnej zMarii rozległymiPotockiej, gruntamiżonie kupiłRosjanina jegoSergiusza rosyjskiStroganowa, kuzynktóry Sergiuszsprzedał Stroganow,go jednakPiotrowi wkrótceOldenburskiemu, przechodzia onten nasprzedał własnośćgo skarbupaństwu rosyjskiegorosyjskiemu. Od [[1892]] roku mieściło się w nim kasyno oficerskie. W 1928 roku spłonęło górne piętro pałacu.