Tulczyn: Różnice pomiędzy wersjami

W miejscu Tulczyna położony był pierwotnie ruski gród [[Nesterwar]], zbudowany dla obrony przed najazdami [[Tatarzy|tatarskimi]]. W 1569 roku włączony do Korony Królestwa Polskiego. Leżał wtedy Województwie brasławskim i była to [[Królewszczyzna]]. W [[1609]] roku [[Zygmunt III Waza]] nadał dobra tulczyńskie [[Walenty Aleksander Kalinowski|Walentemu Aleksandrowi Kalinowskiemu]]. W 1638 roku Adam Kalinowski wybudował w Tulczynie dla zakonu dominikanów drewniany kościół klasztor, którą w 1784 roku Szczęsny Potocki zastąpił murowanym. Po Kalinowskich właścicielami byli [[Czetwertyńscy]], w czasach których Kozacy Ostapa Pawluka zdobyli zamek i wymordowali mieszkańców miasta. W 1726 roku właścicielem stał się Franciszek Salezy Potocki, który w 1757 roku rozpoczął tu budowę ogromnego pałacu. Jego syn Stanisław Szczęsny, opuścił [[Krystynopol]] i przeniósł siedzibę swojej linii Potockich do Tulczyna. Po [[II rozbiór Polski|II rozbiorze Polski]] w [[1793]] roku, włączony do [[Imperium Rosyjskie]]go. W [[lata 20. XIX wieku|latach 20. XIX wieku]] Tulczyn był jednym z miejsc spotkań [[dekabryści|dekabrystów]]. Po Powstaniu listopadowym, władze rosyjskiego wypędziły dominikanów i w 1833 roku zamieniły ich kościół na cerkiew. Potoccy Tulczyn posiadali do [[1869]] roku, wg innych źródeł co najmniej do [[1878]] r., w którym umiera [[Mieczysław Potocki (magnat)|Mieczysław Potocki]], ponieważ jakoby dopiero jego syn Mikołaj wyprzedaje resztę majątku na Ukrainie. Przed zamienionym w czasach carskich na prawosławną cerkiew kościołem dominikanów ustawiono pomnik konny [[Aleksandr Suworow|Aleksandra Suworowa]].

 

 

== Pałac w Tulczynie ==