Władysław Opolczyk: Różnice pomiędzy wersjami

Wbrew starszej literaturze obecnie raczej wyklucza się możliwość współpracy Opolczyka z [[Władysław II Jagiełło|Władysławem II Jagiełłą]] w pierwszym okresie jego rządów. Tym bardziej nie do przyjęcia są przypuszczenia, że w [[1386]] r. książę opolski został ojcem chrzestnym nowego króla Polski, bowiem już na początku roku następnego podczas wyprawy Jadwigi na [[Grody Czerwieńskie|Ruś Czerwoną]] Władysław, będący rzecznikiem Zygmuntainteresów Luksemburskiegowęgierskich i nowego (króla WęgierZygmunta Luksemburskiego (od 1387 r.), wezwał tamtejszą ludność do stawiania oporu przeciw wkraczającym oddziałom polskim. Do ostatecznego zerwania między Opolczykiem a Jagiełłą doszło w [[1388]] r., kiedy w związku z odebraniem przez króla Polski należącej do dzierżaw Władysława Bydgoszczy doszło do próby zamachu stanu i opanowania groduzamku na [[wawelWawel]]skiegou. Pokonany i wzięty do niewoli przez starostę generalnego [[Sędziwój Pałuka|Sędziwoja z Szubina]] Opolczyk został zmuszony do tymczasowej rezygnacji ze swoich zamiarów. Władysław II Jagiełło zablokował też kandydaturę jego krewnego Jana Kropidły na stanowisko arcybiskupa gnieźnieńskiego. Około 1390 roku dochodzi do zbliżenia Opolczyka z Jagiełłą, co spowodowało zajęcie przez Krzyżaków w październiku części dóbr Opolczyka w Ziemi Dobrzyńskiej. Jednocześnie Krzyżacy obiecują zwrócić Opolczykowi zamki, jeśli Opolczyk zwróci im pożyczone pieniądze lub jeśli zerwie porozumienie z Jagiełłą. Z braku środków Opolczyk zastawia swoją koronę książęcą w Toruniu.