Władysław II Jagiełło: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Po zwycięstwie grunwaldzkim: drobne merytoryczne |
→Po zwycięstwie grunwaldzkim: drobne merytoryczne |
||
Linia 102:
W 1420 roku posłowie przybyli z Czech zaproponowali Jagielle przyjęcie korony czeskiej. W kwietniu 1421 roku Jagiełło zawarł z margrabią Brandenburgii [[Fryderyk I (elektor Brandenburgii)|Fryderykiem I Hohenzollernem]] sojusz zaczepno-odporny skierowany przeciwko zakonowi krzyżackiemu. Obawiając się interwencji Jagiełły w Czechach, Zygmunt Luksemburski wydał niekorzystny dla Polski wyrok w sporze polsko-krzyżackim, co spowodowało odnowienie konfliktu. W 1422 roku Zakon krzyżacki wypowiedział Polsce wojnę ([[wojna golubska]]), w których wojska polskie zdobyły [[Bratian]], Zabrzeźno i [[Golub]] i spustoszyły [[Prusy Zakonne]], natomiast siły Zakonu unikały bezpośrednich starć zamykając się w zamkach. W wyniku wojny Krzyżacy zrzekli się ostatecznie swych roszczeń do litewskiej Żmudzi w [[pokój melneński|pokoju melneńskim]] oraz zwrócili Polsce [[Nieszawa|Nieszawę]], [[Orłowo]] i [[Murzynowo]]<ref name="Wyrozumski" />.
W styczniu 1429 roku na zamku w [[Łuck]]u odbył się trwający 13 tygodni zjazd monarchów europejskich. Przedmiotem obrad był projekt obrony przeciwko Turcji oraz koronacji Witolda, która wzbudziła tak duże kontrowersje, że możni polscy zagrozili Jagielle detronizacją.
Po śmierci Witolda w 1430 roku Jagiełło mianuje bez zgody polskich możnowładców, jego następcą Świdrygiełłę. W 1431 roku Świdrygiełło zawarł sojusz z Krzyżakami i skutecznie podniósł na Litwie bunt przeciwko Jagielle, co doprowadza do polskiej wyprawy na Wołyń (Wojna łucka) i nieudanego oblężenia przez wojska królewskie zamku w Łucku, co mimo rozejmu było porażką króla. Jednocześnie [[Zakon krzyżacki]] wspierając Świdrygiełłę najechał Ziemię Dobrzyńską, Kujawy i Krajnę, w efekcie czego wybuchła [[Wojna polsko-krzyżacka w latach 1431-1435]]. Podczas walk ze Świdrygiełłą na Wołyniu, na Podole najechał hospodar mołdawski. Podczas trwającego konfliktu z Krzyżakami, w 1432 roku Jagiełło zagwarantował na Zjeździe w Sieradzu uznanie przez rycerstwo praw do tronu Polski swoich synów, zawarto sojusz z księciem słupskim Bogusławem IX oraz wsparto Zygmunta Kiejstutowicza, który odebrał tron litewski Świdrygielle i pokonał go w bitwie pod Oszmianą. Pomimo tego do 1439 roku na Litwie trwa wojna domowa pomiędzy Świdrygiełłą i Zygmuntem Kiejstutowiczem. W 1432 roku w [[Pabianice|Pabianicach]] doszło do zawarcia sojuszu polsko-husyckiego, który zaowocował wspólną wyprawą na [[Nowa Marchia|Nową Marchię]] i [[Pomorze Gdańskie]] w roku [[1433]], przerwaną przez zawarty w tym samym roku [[Rozejm w Łęczycy]].
Jak odnotował [[Jan Długosz]], w drodze na Ruś król zatrzymał się w [[Medyka|Medyce]], gdzie przeziębił się, słuchając śpiewu słowików<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Duczmal|imię=Małgorzata|autor link=Małgorzata Duczmal|tytuł=Jagiellonowie : leksykon biograficzny|wydawca=Wydawnictwo Literackie|miejsce=Kraków|rok=1996|strony=474|isbn=83-08-02577-3}}</ref> i wkrótce zmarł w [[Gródek (obwód lwowski)|Gródku]]. Po Władysławie II Jagielle królem Polski został jego syn [[Władysław III Warneńczyk]].
| |||