Historia Kijowa: Różnice pomiędzy wersjami

W latach 1916-1920 roku w Kijowie powstał polski teatr "Studya" na deskach którego wystąpili Jaracz i Osterwa i który mieścił się w pałacyku Gotowca przy ul. Uniwersyteckiej. W 1917 roku 556 przedstawicieli polskich organizacji na Ukrainie zebrało się na zjeździe, któremu przewodniczył [[Zdzisław Grocholski]] i który powołał wspólny polski samorząd pod nazwą Zgromadzenie Polskie oraz Polski Komitet Wykonawczy na Rusi, który sprawował pieczę nad 10 polskimi szkołami podstawowymi w Kijowie oraz zorganizował Wyższe Kursy Naukowe i Towarzystwo Naukowe z 718 słuchaczami<ref>Leszek Podhorodecki "Dzieje Kijowa", Książka i Wiedza, Warszawa 1980, s.217</ref>. Ostatecznie polskość miasta zeszła na stanowisko marginalne po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, kiedy to większość tutejszego polskiego życia inteligenckiego, kulturalnego i przemysłowego przeniosło się w odrodzone granice Polski. Obecnie w Kijowie mieszka zaledwie około 7.000 Polaków, których działalność narodowa koncentruje się w organizacjach takich jak "Dom Polski"<ref>http://www.dom-polski.org.ua/</ref>, Związek Polaków na Ukrainie<ref>http://www.z-p-u.org/</ref>, Instytut Polski w Kijowie<ref>http://www.polinst.kiev.ua/</ref>, Dziennik Kijowski<ref>http://www.dk.com.ua/</ref>, Narodowościowo-Kulturalne Stowarzyszenie Polaków "Zgoda", Kijowskie Polskie Stowarzyszenie Kulturalno-Oświatowe im. A. Mickiewicza w Kijowie<ref>http://www.mickiewicz.kiev.ua/</ref>, Związek Polaków miasta Kijowa<ref>http://www.zpk.com.ua/pl/</ref>, Kijowskie Polskie Zgromadzenie Szlacheckie "Zgoda" im. Mariana Małowskiego, Kapelania Polska w Kijowie<ref>http://kijow-kapelania.at.ua/</ref>.