Jerzy Sebastian Lubomirski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Marszałek Lubomirski: drobne redakcyjne |
→Rezydencje i dobra prywatne: drobne merytoryczne |
||
Linia 135:
== Rezydencje i dobra prywatne ==
Centrum dóbr księcia Jerzego Sebastiana Lubomirskiego był Łańcut odkupiony od Stadnickich. Dobra obejmowały „miasto Łańcut, starą fortecę z czasów Pileckich, wsie Głuchów, Soninę, Krzemienicę, Czarną, Kołki, Żołynię, Dąbrówkę Rudną i Wolę Świętosławską”. Dobra Łańcucukie i przeworskie książę otrzymał od ojca podczas podziału dóbr rodowych w 1642 roku.
[[Zastaw spiski|Starostwo Spiskie]] było zastawem królewskim, w którym funkcje zarządzające sprawowali starostowie, fakt pozostawania powyższego polskiego centrum administracyjnego w granicach Królestwa Węgier oraz przylegania terytorialnie do granic Królestwa Polskiego pozwalał na wygodne i bezpieczne sterowanie oporem w stosunku do najeźdźcy szwedzkiego. [[Zamek lubowelski|Zamek w Lubowli]], z pozostałymi obszarami starostwa pozostał jedynym miejscem w którym funkcjonowała polska władza, administracja królewska podczas potopu szwedzkiego.
Po ślubie z Konstancją Ligęzianką otrzymał Rzeszów, jako jej wiano, na który składał się 1 zamek, 3 miasta, 34 wsie, 21,5 folwarku. Druga żona wniosła mu w posagu Janowiec nad Wisłą.
| |||