Kościół św. Michała Archanioła w Lublinie (farny): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
merytoryczne, redakcyjne
Konarski (dyskusja | edycje)
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z aplikacji mobilnej
Linia 77:
 
== Historia ==
Kościół powstał przypuszczalnie pod koniec [[XIII wiek|XIII]] wieku lub na początku XIV wieku. Poglądy o tym, że kościół istniał już od [[876]]<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Marek Wyszkowski, Marta Denys | imię = | tytuł = Lublin i okolice | rok = 2000 | wydawca = ideaMedia | isbn = 83-88104-08-X | strony = 51}}</ref> są niepoparte naukowo. PoW pożarzeniektórych Lublinapracach wpojawia [[XIIIsię wiek|XIII]]informacja, w.że kościół został odbudowanyzbudowany po pożarze Lublina w w [[1282]] r.{{Fakt|data=2014-12}}.
 
KościółWykopaliska naarcheologiczne początkuwskazują, byłże gotyckąkościół prostązbudowano budowlą,na zistniejącym półkolistymwcześniej prezbiteriumcmentarzu i [[nawa|nawą]].na Wpoczątku [[XIVbył wiek|XIV]]gotycką w.prostą świątynię rozbudowano przebudowanobudowlą,z tymprezbiterium razem wi [[gotyk|stylutrojnawowym gotyckim]]korpusem. Prezbiterium zamknięto równobocznie, na zewnątrz dodano [[Łęk oporowy|łuki przyporowe]], dobudowano [[zakrystia|zakrystię]] i kilka bocznych kaplic, sklepienie zmieniono na [[sklepienie żebrowe|żebrowe]]. W [[1341]] po najeździe [[Mongołowie|Tatarów]] na Lublin, miała miejsce kolejna odbudowa. W [[XV wiek|XV]] w. z frontu od ulicy Grodzkiej, powstała potężna [[wieża]], dominująca nad zabudowaniami miejskimi, która podobno była widoczna na 5 mil od Lublina. Pokryto ją miedzianą blachą, a jej szczyt wieńczyła blaszana chorągiewka, która wskazywała kierunek wiatru. Na wieży umieszczony został zegar oraz [[Dzwon (instrument)|dzwony]], w tym Michał. W [[XVI wiek|XVI]] w. świątynia stała się [[kolegiata|kolegiatą]]. Obok [[cmentarz]]a otaczającego kościół, zbudowano [[plebania|plebanię]], dom mansjonarski, mieścił się tu również [[szpital]] oraz [[Szkoła (oświata)|Szkoła]]. W [[1575]] kościół ponownie spłonął, runęła wtedy wieża, przerażając ówczesnych mieszkańców Lublina [[hałas]]em. Kościół odbudowano, wieżę również, tym razem bez zegara. Do sześciu kaplic dobudowano siódmą. W [[1653]] kościół ponownie spłonął, odbudowano go dopiero w [[1741]].
 
W [[1769]] w wyniku [[burza|burzy]] kościół spłonął, szczególnie uszkodzona została wieża. Farę jednak ponownie odbudowano. Po przeniesieniu biskupa z [[Krasnystaw|Krasnegostawu]] do Lublina w latach [[1826]]-[[1832]] świątynia pełniła funkcje [[Katedra|katedry]]. Była jednak w bardzo złym stanie, więc katedrą stał się dawny [[Bazylika archikatedralna św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Lublinie|kościół Jezuitów]]. Przeniesiono tam cudowny krucyfiks oraz przedmioty ze skarbca kościoła św. Michała. [[Fara]] popadała w ruinę i groziła zawaleniem. W [[1846]] podjęto decyzję o rozbiórce fary. Nie spotkało się to z żadnym sprzeciwem władz kościelnych ani lublinian. Z kościoła zabrano [[chrzcielnica|chrzcielnicę]], dzwon Michał oraz tablicę z [[epitafium]] [[Sebastian Klonowic|Sebastiana Klonowica]], trafiły one do katedry lubelskiej, obraz ''Sen Leszka Czarnego'' do kościoła Kapucynów, ołtarze trafiły do podlubelskich kościołów. Rozbiórka kościoła trwała w latach [[1846]]-[[1852]]. Napotkała ona duże problemy. Nie można było zniszczyć starych, gotyckich murów, używano do tego celu [[dynamit]]u. Gruz posłużył do budowy domku ogrodnika oraz drogi w kierunku [[Lubartów|Lubartowa]]. Podobno w miejscu ołtarza znaleziono pień dębu, pod którym miał spać Leszek Czarny. [[Krypta|Krypty]] kościoła oraz [[fundament]]y zasypano, uformowano w tym miejscu [[plac]]. Również w [[1852]] zlikwidowano cmentarz, który znajdował się obok fary, prochy [[ekshumacja|ekshumowano]] i przeniesiono na nowo powstały [[Cmentarze przy ul. Lipowej w Lublinie|cmentarz przy ul. Lipowej]], pochowano je w zbiorowej [[Grób|mogile]], która istnieje do dziś.