Wikarówka na Wawelu: Różnice pomiędzy wersjami

Budynek był własnością królewską do 1441 r. gdy król [[Władysław III Warneńczyk]] ofiarował go [[Kanclerz wielki koronny|kanclerzowi wielkiemu koronnemu]] [[Jan Taszka Koniecpolski|Janowi Taszce Koniecpolskiemu]]. Zbudowany w stylu gotyckim gmach został wzbogacony o elementy renesansowe po 1522 roku, gdy dodano nowe obramienia okienne autorstwa Kaspra Simona<ref>T. Ratajczak "Udział Mistrza Benedykta w Nowożytnej przebudowie zamku wawelskiego", [[Studia Waweliana]], tom XIV, 2009, s.23</ref>. Rozbudowano go w 2. połowie XVI wieku. W 1889 roku budynek nadbudowano o jedno piętro wg projektu architekta Antoniego Siedeki<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.krakow.pl/odwiedz_krakow/1488,artykul,zamek_krolewski_na_wawelu.html|tytuł=Wikarówka|praca=|opublikowany=Kraków.pl|data dostępu=2010-01-09}}</ref> zasłaniając przy tym dolną część gotyckiego [[Szczyt (budownictwo)|szczytu]] z [[Blenda (architektura)|blendami]] powstałego jeszcze w średniowieczu. PoW 19512 połowie XX wieku pełniący funkcję Dyrektora OdbudowyKierownictwa Odnowienia Wawelu prof. [[Alfred Majewski]] zaproponował usunięcie zniekształceń z 1889 roku dokonanych w bryle Wikarówki, który to projekt jednak nie został zrealizowany<ref>https://suw.biblos.pk.edu.pl/resources/i4/i8/i0/i7/r4807/WojcikLuzyckiA_DokonaniaKonserwatorskie.pdf</ref>.