Nowa Brzeźnica: Różnice pomiędzy wersjami

W 1265 [[Leszek Czarny]] zezwala zasadźcom Marcinowi i Przybysławowi na wykarczowanie 42 łanów brzeziny pod nową osadę obok starszej na trakcie handlowym z [[Ruś Włodzimiersko-Suzdalska|Rusi]] na [[Śląsk]]. W 1287 osada uzyskuje prawa miejskie jako miasto królewskie przeniesione ze [[Stara Brzeźnica|Starej Brzeźnicy]]. Wg kronikarza [[Janko z Czarnkowa|Janka z Czarnkowa]] król Kazimierz Wielki polecił zbudować w Brzeźnicy murowany zamek, który znajdował się pomiędzy przykościelnym cmentarzem a rzeką<ref>http://m.czestochowa.gazeta.pl/czestochowa/1,106507,18314294,czestochowski-historyk-odnalazl-zamek-w-ktorym-urodzil-jan.html</ref>.

Od 1717 r. własność klasztoru oo. Paulinów z [[Jasna Góra|Jasnej Góry]]. Rozwój miasteczka zahamowały w XVII i w pocz. XVIII w. liczne pożary, epidemie oraz przemarsze wrogich wojsk. Od 1717 r. własność klasztoru oo. Paulinów z [[Jasna Góra|Jasnej Góry]]. Pożar w 1727 r. pochłonął 70 domów, następny w 1790 r. strawił większą część zabudowań miejskich. W 1870 w ramach reformy administracyjnej Królestwa Polskiego Nowa Brzeźnica utraciła prawa miejskie.

W 1904 r. przy rynku wystawionozbudowano kościół neogotycki, a w jego mury wkomponowano wieżę z dawnego kościoła. W 500. rocznicę śmierci Jana Długosza wmurowano na kościele pamiątkową tablicę. Do drugiej wojny światowej znaczny odsetek mieszkańców stanowili Żydzi (w 1921 r. 406 osób – 21%).