Mir (osiedle typu miejskiego): Różnice pomiędzy wersjami

Wioska Mir została założona przed 1345. Jej historia łączy się ściśle z zamkiem, wybudowanym na przełomie XV/XVI wieku przez starostę brzeskiego i kowieńskiego [[Jerzy Iwanowicz Ilinicz|Jerzego Illinicza]] herbu [[Korczak]]. Po bezpotomnej śmierci jego wnuka [[Jerzy Ilinicz|Jerzego Illnicza]] dobra poprzez spadek objął [[Mikołaj Krzysztof Radziwiłł (Sierotka)]]. Miejscowość w tym czasie była otoczona wałem i posiadała cztery bramy: Mińską, Wileńską, Słonimską, Zamkową. W 1579 miejscowość otrzymała prawa miejskie magdeburskie. W 1589 roku Mir stał się częścią należącej do Radziwiłłów Ordynacji nieświeskiej. W 1605 roku konsekrowano kościół katolicki. W 1677 w Mirze znajdowało się 109 sklepów. W 1700 roku zbudowano unicką cerkiew bazylianów. W 1706 miasteczko ucierpiało od wojsk szwedzkich Karola XII. W 1785 roku przez miasteczko przejeżdżał król [[Stanisław August Poniatowski]].

11 czerwca 1792 roku podczas wojny polsko-rosyjskiej 1792 pod miastem wojska Wielkiego księstwa litewskiego zostały pokonane przez wojska rosyjskie. W efekcie III Rozbioru Polski w 1795 roku Mir znalazł się na terytorium Rosji. Po śmierci Dominika Radziwiłła Mir odłączono z Ordynacji i przekazano jego córce Stefanii, która wyszła za Leona Wittgensteina.