Dezydery Chłapowski: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Napoleon at Ratisbone.JPG|thumb|left|300px|Napoleon ranny pod Ratyzboną, mal. C. Gautherol. Chłapowski, w mundurze [[1 Pułk Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej|szwoleżera]], widoczny po prawej]]

Po [[Pokój w Tylży|pokoju w Tylży]] i powrocie z [[Ryga|Rygi]], gdzie był internowany, awansowano go (1 sierpnia) na [[Kapitan (ranga)|kapitana]] i przydzielono jako [[adiutant]]a generała [[Jan Henryk Dąbrowski|Jana Henryka Dąbrowskiego]]. W lutym [[1808]] został wezwany do [[Paryż]]a, gdzie został oficerem [[ordynans]]owym Napoleona. Podczas tego pobytu ukończył studia wojskowe na paryskiej szkole politechnicznej. Egzaminy końcowe zdawał przed generałem [[Henri Gatien Bertrand|Bertrandem]]. U boku Napoleona przeszedł kampanie: hiszpańską i austriacką. Za udział w bitwie pod Ratyzboną nadano mu tytuł [[baron]]a cesarstwa. W styczniu [[1811]] został mianowany szefem szwadronu polskiego [[1 Pułk Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej|1 Pułku Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej]]. Z nim odbył kampanię moskiewską ([[1812]]) i saską ([[1813]]). W trakcie tej ostatniej, w Dreźnie, poprosił o dymisję, którą uzyskał [[19 czerwca]]. Decyzja była spowodowana rozgoryczeniem Chłapowskiego wobec postawy Napoleona względem Polski (planów oddania [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]] [[carat|carowi]] w zamian za pokój) oraz trudami przebytych kampanii. Wśród weteranów napoleońskich przysporzyła mu jednak złej sławy i oskarżeń o dezercję. Jako [[pułkownik]] w stanie spoczynku wyjechał do Paryża. Po abdykacji Napoleona udał się do [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. W czasie "[[100 dni Napoleona|stu dni Napoleona]]" przez Paryż powrócił do Wielkopolski ([[1815]]).

 

Osiadł w rodzinnej Turwi, którą wraz z [[Rąbiń|Rąbiniem]] odkupił od zadłużonego ojca utracjusza i następnie uporządkował majątek i rozpoczął wprowadzanie nowoczesnej gospodarki. Aby pogłębić swoją wiedzę ponownie udał się w podróż do [[Anglia|Anglii]] ([[1818]]-[[1819]]), gdzie między innymi praktykował pracując fizycznie w gospodarstwie. Po powrocie wprowadził rozwiązania podpatrzone w Anglii. Dzięki temu w ciągu 15 lat spłacił długi, a majątek w Turwi stał się w krótkim czasie jednym z najlepszych gospodarstw w [[Wielkie Księstwo Poznańskie|Wielkim Księstwie Poznańskim]]. Chłapowski m.in. wprowadził [[płodozmian]] zamiast [[trójpolówka|trójpolówki]], używał żelaznego [[pług]]a i siał wzbogacającą glebę [[koniczyna|koniczynę]]. Sprawiło to, że Chłapowski był jednym z zaproszonych na konferencję w Berlinie, gdzie opracowano plan uwłaszczenia chłopów w Wielkim Księstwie. Sam ze swojej strony przeznaczył część swoich gruntów do parcelacji między chłopów. W [[1821]] ożenił się z Antoniną z Grudzińskich, siostrą księżny łowickiej [[Joanna Grudzińska|Joanny]], żony wielkiego księcia [[Konstanty Romanow (1779–1831)|Konstantego]]. Był deputowanym ze stanu rycerskiego z powiatu kościańskiego na [[Sejm Wielkiego Księstwa Poznańskiego|sejm prowincjonalny Wielkiego Księstwa Poznańskiego]] w 1827<ref>Stanisław Karwowski, Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego t. I 1815-1852,Poznań 1918 s. 78.</ref> i w [[1830]] roku<ref>Stanisław Karwowski, Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego t. I 1815-1852, Poznań 1918 s. 96.</ref>. Był współzałożycielem i działaczem Ziemstwa Kredytowego oraz Towarzystwa ubezpieczeń od ognia.

[[Plik:Dezydery Chłapowski popiersie.JPG|thumb|Popiersie generała]]