|
== Historia ==
WieśKlukowicze zostałapowstały założonaw II połowie XV w. [[XVIjako wiek]]ujeden z folwarków wchodzących w skład rozległych dóbr ziemskich, które król Kazimierz Jagiellończyk nadał bojarowi Turowi. W [[1499]] rokur. wymienianarodzina byłaAndrzejkowiczów, jakopotomków własnośćTura, ruskiegouzyskała rodupotwierdzenie prawa własności nadanych dziadowi ziem. W XVI w. doszło do podziału majątku i Klukowicze stały się centrum odrębnych dóbr ziemskich. W 1567 r. ich właścicielem był Awram Bukraba-Klukowickich. Od nazw posiadanych siedzib Bukrabowie przyjęli nazwiska Klukowieckich lub Nurzeckich. W [[XVII wiek]]u należała do Witanowskich. Zapewne w latach 20. XVII w. Klukowicze przeszły w ręce Piotra Kochlewskiego, sędziego ziemskiego bielskiego, aktywnego działacza politycznego i kalwińskiego (zm. w 1646 r.). Pierwotna skromna siedziba klukowicka, chociaż nie stanowiła centrum dóbr, została przez zamożny ród Kochlewskich rozbudowana dzięki czemu uzyskała regularny barokowy układ. W [[XIX wiek]]u należała do Minekldiejów i Ponikwickich. Wieś szlachecka położona była w końcu XVIII wieku w [[powiat brzeskolitewski (I Rzeczpospolita)|powiecie brzeskolitewskim]] [[województwo brzeskolitewskie|województwa brzeskolitewskiego]]<ref> Вялiкi гicтарычны атлас Беларусi Т.2, Mińsk 2013, s. 106.</ref>.
W XIX w. Klukowicze leżały w [[Powiat brzeski (1795-1915)|powiecie brzeskim]] [[gubernia grodzieńska|guberni grodzieńskiej]], w gminie [[Połowce]]<ref>{{SgKP|XV_cz.2|87|Klukowicze 2), gmina Połowce}}</ref>.
== Zabytki ==
* [[Dwór]] drewniany z XIXokoło wieku1914 roku na planie litery L, niegdyś Ponikwickich, z dwoma ganeczkami i podcieniami wspartymi na trzech kolumnach, boniowane narożniki, kamienny spichlerz i obora z 1903 roku oraz park podworski. Pozostałości parku dworskiego z kasztanowcami, klonami, jesionami i lipami. Dwór w ruinie. nr rej.: A-58 z 27.08.2003
* Chaty drewniane z XIX/XX wieku o pięknie zdobionych szczytach, rzeźbionych nadokiennikach i narożnikach.
* Grodzisko z [[X wiek]]u o średnicy 140 m x 110 m, położone 3 km na północ od wsi. Grodzisko otaczały trzy fosy i dwa wały, z których jeden wzmacniała kamienna ława. Razem z grodami w [[Zbucz]]u i [[Zajączki (województwo podlaskie)|Zajączkach]] można je wiązać z "mazowiecką" falą zasiedlenia tych terenów. Zostały one następnie zniszczony przed 1041 rokiem przez książąt kijowskich<ref>Krasnodębski D. Badania Instytutu Archeologii i Etnologii PAN na terenie woj. białostockiego (podlaskiego) w latach 1990-2005 [w:]Karwowska H., Andrzejewski A. Stan badań archeologicznych na pograniczu Polsko-Białoruskim od wczesnego średniowiecza po czasy nowożytne, Muzeum Podlaskie w Białymstoku, Białystok 2006, s.66,74, ISBN 83-87026-70-0</ref>.
|
