Getto w Grodnie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Historia: drobne merytoryczne
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Linia 11:
Likwidacja grodzieńskiej społeczności żydowskiej rozpoczęła się w listopadzie 1942, gdy zdecydowano o zniesieniu Getta nr 2. W dniach 15 i 21 listopada 1942 jego mieszkańcy zostali w dwóch turach załadowani do wagonów kolejowych i wywiezieni do [[Auschwitz-Birkenau]]. Niewielką część Żydów przydatnych do pracy skierowano do getta nr 1.
 
Deportacje z getta śródmiejskiego rozpoczęły się pod koniec listopada 1942. Wywieziono wówczas 4 tys. osób do odległego o 5 km na południe obozu koncentracyjnego w Kiełbasinie 4 tys. osób. [[Obóz w Kiełbasinie]] był stacją przystankową przed deportacją do Auschwitz i Treblinki. W tym samym czasie miała miejsce trzecia z kolei Akcja w Grodnie, a pierwsza na terenie getta centralnego: mężczyźni, kobiety i dzieci zostały w środku nocy zgromadzeni w Wielkiej Synagodze, a nad ranem kazano im rozpocząć marsz do obozu w Kiełbasinie pod przywództwem obdarzonego autorytetem Żyda Skibelskiego (Skidelskiego?), którego przebrano w czapkę klowna i zmuszono do gry na skrzypcach.
 
W styczniu 1943 z Grodna w wyniku kolejnej tzw. Akcji deportowano do Oświęcimia 12 tys. Żydów, z których większość zamordowano tuż po przybyciu do obozu. W getcie zostało wówczas 5 tys. Żydów. Kolejne deportacje z getta miały miejsce w lutym 1943 (dwa transporty do Treblinki). Na terenie getta nr 1 pozostało wówczas nieco ponad 1 tys. Żydów, których w marcu wywieziono do [[Getto w Białymstoku|getta w Białymstoku]]. 13 marca 1943 ogłoszono Grodno "wolnym od Żydów" (judenrein), choć w momencie wkroczenia [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] do Grodna 14 lipca 1944 wciąż żyło w mieście od 40 do 50 ukrywających się Żydów.