Wikipedia

Kościół i klasztor Bernardynek w Grodnie: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Konarski (dyskusja | edycje)
11 504 edycje
ilustracja
Konarski (dyskusja | edycje)
11 504 edycje
→‎Kościół i klasztor: drobne redakcyjne
Linia 90:
Murowany kościół został zbudowany w 1645 roku, a sfinansował jego budowę podkanclerzy litewski [[Kazimierz Leon Sapieha (1609–1656)|Kazimierz Leon Sapieha]]. Fundatorką bogatego wyposażenia kościoła była jego żona Teodora Krystyna z Tarnowskich. Przełożoną klasztoru była w tym czasie Teofila Sapieżanka. Kościół pod wezwaniem Narodzenia Matki Boskiej, św. Antoniego z Padwy i św. Kazimierza został konsekrowany 21 listopada 1651 roku przez biskupa wileńskiego [[Jerzy Tyszkiewicz|Jerzego Tyszkiewicza]], który zezwolił przy tym na procesję w oktawie Bożego Ciała.
 
Zbudowany w stylu wczesnego baroku kościół miał jedna nawę, ponad 23 metry długości i 9 metrów szerokości. W fasadzie znajdowała się masywna wieża z kruchtą w przyziemiu, przy prezbiterium były dwie zakrystie (kapłańska i zakonna). Prezbiterium doświetlone było dwoma rzędami okien, w podobny sposób jak w także fundowanych przez Kazimierza Leona Sapiehę kościołach[[Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Siemiatyczach|kościele w Siemiatyczach]] i [[Klasztor Bernardynów w Drui|kościele w Drui]]. Nad wejściem od strony północnej widniał wycięty w [[Alabaster|alabastrze]] pozłocony herb fundatora [[Lis (herb szlachecki)|sapieżyński Lis]] w wysokim [[Relief|reliefie]] i ujęty [[Labry (heraldyka)|labrami]] akantowych zwojów oraz łacińską inskrypcją. Dachy były kryte dachówką. Cały teren był otoczony murem, w którym znajdowała się dwukondygnacyjna brama na zamknięciu ulicy Mostowej biegnącej w kierunku Rynku<ref name=":0" />.
 
We wnętrzu znajdowało się siedem częściowo pozłacanych ołtarzy. W ołtarzu głównym znajdował się obraz ''Zwiastowania Najświętszej Marii Panny'' w srebrnej sukience, a powyżej obraz ''Imienia Marii'', w zwieńczeniu obraz ''Duch św. w obłokach''; po bokach stały rzeźby św. Antoniego i św. Franciszka. Na chórze znajdował się 10-głosowy [[Pozytyw (instrument muzyczny)|pozytyw]]. Na wieży znajdowały się dwa dzwony z sentencjami łacińskimi i datami 1545 i 1672. Na wieżyczce nad klasztorem znajdowała się niewielka [[sygnaturka]].<ref name=":0" />
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Kościół_i_klasztor_Bernardynek_w_Grodnie”