Lubcz (osiedle typu miejskiego): Różnice pomiędzy wersjami

'''Lubcz''' ({{w języku|be|Любча}}, do XIX w. określane też jako ''Lubecz'') – [[osiedle typu miejskiego]] na [[Białoruś|Białorusi]], [[rejon nowogródzki]], [[obwód grodzieński]] nad rzeką [[Niemen]], 23 km od [[Nowogródek|Nowogródka]]; 1,2 tys. mieszkańców (2010).

3 maja 1499 [[Aleksander Jagiellończyk]] nadał dwór Lubcz [[Podskarbi ziemski litewski|podskarbiemu]] [[Teodor Chreptowicz|Teodorowi Chreptowiczowi]]. Miasteczko powstało niedługo przed 1528, na co wskazuje dokument króla [[Zygmunt I Stary|Zygmunta Starego]] wspominający o udzielonym wcześniej przez niego zezwoleniu na prowadzenie [[targ]]u. W 1528 Lubcz kupił wojewoda [[Olbracht Gasztołd]], a w 1574 [[Jan Kiszka]]. Odbywały się tu [[arianizm|ariańskie]] synody [[bracia polscy|braci polskich]]<ref>[http://www.omen.aplus.pl/strony/bracia_polscy/images/stories/pdf/Synody%20Arjan%20Polskich%201.pdf ''Synody Arjan Polskich'', Stanisław Szczotka s. 36]</ref>. 15 kwietnia 1590 na prośbę Jana Kiszki, król [[Zygmunt III Waza]] nadał osadzie [[Prawo magdeburskie|prawa miejskie magdeburskie]]. W 1606 za pośrednictwem Anny z Kiszków Radziwiłłowej miasto stało się własnością rodu Radziwiłłów, którzy byli jego właścicielami do XIX w. Ponowny przywilej nadania praw miejskich wydał król [[Władysław IV Waza|Władysław IV]] 22 marca 1644. W tym samym roku wymieniono istnienie w mieście 144 posesji. W 1 połowie XVII wieku istniała w miasteczku drukarnia radziwiłłowska oraz [[Kalwinizm|kalwiński]] zbór. W 1647 roku istniał most przez Niemen. Miasteczko zostało zniszczone w 1655 przez Kozaków.

Od 1795 w zaborze rosyjskim. W latach 1918–1939 ponownie w granicach Polski. Od latach 1941–1944 pod okupacją niemiecką. Od 1945 w [[Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka|ZSRR]].