Karol V Leopold: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m poprawiam przekierowania
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Linia 5:
Jego żoną była [[Eleonora Habsburżanka|Eleonora Maria Józefa Habsburżanka]], arcyksiężniczka austriacka. Córka cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego, króla Czech i Węgier [[Ferdynand III Habsburg|Ferdynanda III Habsburga]] i [[Eleonora Gonzaga (1630-1686)|Eleonory Gonzagi]], wcześniej była żoną króla Polski [[Michał Korybut Wiśniowiecki|Michała Korybuta Wiśniowieckiego]].
 
Po abdykacji króla [[Jan Kazimierz|Jana II Kazimierza Wazy]] (1668) ioraz po śmierci Michała Korybuta Wiśniowieckiego (1673), kandydat do tronu polskiego w 1669 i 1674.
 
W 1664 brał udział w bitwie pod [[Bitwa pod Szentgotthárd|Szentgotthard]] jako pułkownik, a podczas [[Wojna Francji z koalicją hiszpańsko-austriacko-lotaryńską|wojny Francji z koalicją 1672-79]] w 1674 pod [[bitwa pod Seneffe|Seneffe]] jako generał. Od 1674 dowodził wojskami cesarskimi nad [[Ren]]em, gdzie 16 czerwca 1674 wspólnie z [[Eneasz Caprara|Caprarą]] zostali pobici przez [[Henri de Turenne|marszałka Turenne'a]] w bitwie [[bitwa pod Sinsheim|pod Sinsheim]], ale rok później, <!--11 sierpnia 1675, pobił armię francuską [[François de Créquy|marszałka de Créquy]] w bitwie pod [[Bitwa pod Konzer Brücke|Konzer Brücke]], po czym zdobył [[Trewir]], nie : Karolo V # Karolo IV--> a chroniącego się tam naczelnego wodza wojsk francuskich nad Renem wziął do niewoli. W roku 1676 został [[Marszałek polny|feldmarszałkiem]]. W czasie [[V wojna austriacko-turecka|V wojny austriacko-tureckiej]] dowodził oddziałami niemieckimi przybyłymi na [[Bitwa pod Wiedniem (1683)|odsiecz Wiednia w 1683]]. Dowodził centrum wojsk sprzymierzonych w [[Bitwy pod Parkanami|drugiej bitwie pod Parkanami]]. W 1684 roku pobił [[Imperium Osmańskie|Turków]] pod [[Vác]], a w 1686 zdobył [[Buda (Budapeszt)|Budę]], w 1687 pobił Turków pod [[Bitwa pod Nagyharsány|Nagyharsány]]. W ostatnich latach swego życia podczas [[Wojna Francji z Ligą Augsburską|wojny palatynackiej]] ponownie dowodził nad Renem (m.in. zdobył [[Moguncja|Moguncję]]).