[[Plik:Pommern Kr Regenwalde.png|thumb|303px|Mapa regionu z 1905 roku]]
Historia miasta sięga [[XII wiek|XII]] wieku, kiedy to po raz pierwszy pojawiła się pisana nazwa "[[Płoty]]" (''Plote super Ragam''<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Andrzej Janowski |tytuł = Początki Płotów w świetle nowych badań archeologicznych/Anfänge von Płoty im Lichte der neuen archäologischen Forschungen |data dostępu = 2018-03-01 |url = https://www.academia.edu/34690366/Pocz%C4%85tki_P%C5%82ot%C3%B3w_w_%C5%9Bwietle_nowych_bada%C5%84_archeologicznych_Anf%C3%A4nge_von_P%C5%82oty_im_Lichte_der_neuen_arch%C3%A4ologischen_Forschungen |język = en}}</ref>).
Historia miasta sięga [[XII wiek|XII]] wieku, kiedy to po raz pierwszy pojawiła się pisana nazwa "[[Płoty]]".
== Początki ==
8 lipca 1277 kaszubski wielmożny Dubisław de Wotuch ([[łacina|łac.]] ''Dubislaus'') nadał Płotom [[prawa miejskie]] na [[prawo lubeckie|prawie lubeckim]]<ref>Pommersches Urkundenbuch, Bd. II Nr 1069 s.354-355</ref><ref>{{cytuj książkę|tytuł=Źródła do kaszubsko-polskich aspektów Pomorza Zachodniego do roku 1945|wydawca=Wydawnictwo Poznańskie, Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie|miejsce=Poznań – Gdańsk|data=2006|strony=81|isbn=83-7177-459-1|tom=I|tytuł tomu=Pomorze Zachodnie pod rządami książąt plemiennych i władców z dynastii Gryfitów|rozdział=41}}</ref>. Rycerz ów był zarządcą i właścicielem Płotów. Na północ od miasta wzniósł też swoje siedzibę feudalną wymienioną w 1284 roku. W [[1295]] roku Płoty włączono do dzielnicy wołogoskiej<ref name=":0" />. W początku [[XIV wiek|XIV]] wieku Płoty przechodzą z rąk do rąk stając się kolejno własnością najbardziej zamożnych i wpływowych rodzin pomorskich. [[XVW wiek]]1367 dziękiroku nadaniomdochodzi księciado [[Bogusławstabilizacji X|Bogusława X]]własnościowej, przynosigdy stagnacjePłoty jeślistają chodzisię ona własnośćponad –dwa Płoty stają sięwieki dobrami rodu Ostenów<ref name=":0" />. W 1465 roku w wyniku zatargu z Kołobrzegiem, mieszkańcy Kołobrzegu palą i niszczą całe miasto wraz z drewnianym zamkiem. Nie był jednak to jedyny pożar w historii miasteczka. Z racji tego iż Płoty posiadały drewnianą zabudowę mieszkalną, pożary trawiły miasto kilkukrotnie: w 1561, 1612, 1630, 1641, 1660, 1673, 1723, 1860. Najgroźniejszymi pożarami były te w 1612, kiedy to spłonęło doszczętnie całe miasto wraz ze średniowiecznym kościołem i w roku 1860 wówczas spłonął stary zamek (odbudowany w 1965 roku.). W 1577 Gedigo Osten jeden z Braci Ostenów sprzedaje swą część miasta oraz swe posiadłości zamkowe rodzinie Blucherów, a w 3 lata później w 1589 buduje Nowy Zamek. Jednak posiadłości złotowskie nie były długo rozdzielone gdyż 50 lat później syn Ostenów poślubia dziedziczkę posiadłości Blucherów i majątek znów ulega scaleniu. Płoty długo były własnością prywatną bo aż do wieku XVIII, konkretnie 1895, kiedy to ostatni z rodu Ostenów zmarł. Płoty przeszły wówczas na krewnych rodu Bismarck-Osten. Rok 1638 był tragicznym dla mieszkańców miasteczka. Zaraza zdziesiątkowała mieszczan- na 480 mieszkańców Płotów zmarło 200 osób. Po roku 1870 mieszkańcy miasta nie zgadzając się na stacjonowanie w mieście szwadronu dragonów armii pruskiej, ślą petycje do króla. Motywują to tym iż "boją się o bezpieczeństwo własnych córek". Król i władze królewskie poczuły się urażone tą petycją i Płoty nigdy w historii nie były już miastem garnizonowym. W roku 1892 w mieście powstała spółdzielnia mleczarska. Przyczyniła się ona do wzrostu i rozwoju gospodarczego miasta, przed [[I wojna światowa|I wojną światową]] wyroby z płotowskiej mleczarni wysyłane były do [[Berlin]]a na dwór cesarski. W [[1893]] roku w mieście powstała jedna z pierwszych lokalnych gazet na Pomorzu – "Plather Zeitung", która ukazywała się ciągle, bez przerw do roku 1934.
