Donieck, zwany niegdyś „Miastem róż”, powstał w 1869 roku, gdy [[Walia|walijski]] przedsiębiorcawłaściciel hut, stalowni, zakładów zbrojeniowych i stoczni [[John Hughes (Walijczyk)|John Hughes]] wybudował zakłady metalurgiczne oraz kilka kopalń węgla na terenie kilku niewielkich osad założonych w XVII wieku przez [[Kozacy zaporoscy|Kozaków zaporoskich]]. Hughes przybył na teren Doniecka z czterema synami, setką inżynierów, metalurgów, górników i budowlańców z maszynami parowymi i dwoma wielkimi piecami<ref name=":0">{{Cytuj |tytuł = Narodziny Donbasu. Jak Walijczycy próbowali stworzyć Nową Amerykę na Ukrainie |czasopismo = wyborcza.pl |data dostępu = 2018-07-25 |url = http://wyborcza.pl/alehistoria/7,121681,23691702,narodziny-donbasu-jak-walijczycy-probowali-stworzyc-nowa-ameryke.html |język = pl-PL}}</ref>. Hughes zakupił ten teren za 24 tys. funtów od kniazia Siergieja Koczubieja, który zobowiązał się był wobec cara [[Aleksander II Romanow|Aleksandra II]] do zbudowania w tym regionie fabryki produkującej szyny dla kolei żelaznej. Huges otrzymał carską koncesję, która w zamian za zobowiązanie uruchomienia huty i stalowni produkującej kolejowe szyny dawała mu prawo do eksploatacji miejscowych złóż węgla i rudy żelaza<ref name=":0" />. Osada dla robotników została założona w rejonie wsi Aleksandrowka (''Александровка''). Osadę tę, którą od rosyjskiej wymowy nazwiska HughesaHughes (''Juz''), zaczęto nazywać Juzowką (''Юзовка''). Pierwszy wielki piec wybudowany przez Walijczyków wytopił surówkę niespełna osiem miesięcy później. Po roku gotowe były pierwsze szyny, z których w roku kolejnym ułożono pierwszą w Donbasie 120-kilometrową linię Konstantynówka – Juzowka – Elenówka<ref name=":0" />. Linia ta dała połączenie z magistralą Moskwa – Krym, a ta z całą siecią kolejową Rosji. W roku 1870 mieszkało w niejJuzowce zaledwie 164 ludzi, w roku 1884 – 5494, a w 1897 – 29 tys. ludzi. W maju roku 1917, w przededniu [[rewolucja październikowa|rewolucji październikowej]], Juzowka otrzymała prawa miejskie. Mieszkało w niej wówczas ok. 70 tys. ludzi.
Pod koniec [[XIX wiek|XIX w.]] stacja kolei drewnianej i żelaznej charkowsko-azowskiej w [[Gubernia jekaterynosławska|guberni jekaterynosławskiej]]<ref name=Geo>{{cytuj książkę|nazwisko=Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski|tytuł=Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. II|miejsce=Warszawa| data=1880-1902| strony=120}}</ref>.
