Władysław III Warneńczyk: Różnice pomiędzy wersjami

Po śmierci cesarza Zygmunta Luksemburskiego w 1437 roku, biskup Oleśnicki rozpoczął rokowania z jego dziedzicem królem czeskim [[Albrecht II Habsburg|Albrechtem II Habsburgiem]] w celu zapewnienia Władysławowi sukcesji na Węgrzech. W tym czasie prohusycka opozycja czeska, która nie uznawała Albrechta za swojego króla, zaproponowała Oleśnickiemu żeby Władysław objął tron czeski. Biskup Oleśnicki wrogo nastawiony do [[Husytyzm|ruchu husyckiego]] odmówił<ref>[[Jerzy Dowiat]], ''Historia Kościoła Katolickiego w Polsce do połowy XV w.'' Warszawa 1968, s.182.</ref>, co doprowadziło do konfrontacji ze skupioną wokół królowej Zofii Holszańskiej opozycją zwalczającą Oleśnickiego. Wobec tego w 1438 roku Czesi kierowani przez arcybiskupa Jana z Rokycan, w kwietniu 1438 przeprowadzili elekcję w Kutnej Horze i wybrali na króla Kazimierza Jagiellończyka, brata króla Władysława III. Albrecht jednak zajął Pragę i w czerwcu koronował się na króla. Główny korpus polski pod dowództwem Sędziwoja Ostroroga i Jana Tęczyńskiego razem z czeskimi sojusznikami zdobył kilka miast, jednak musiał wycofać się pod naporem przeważających sił Albrechta Habsburga do husyckiej twierdzy [[Tabor (Czechy)|Tabor]]. W dniu 23 września zwolennicywspierający Habsburga oddział z Saksonii i Turyngii pod dowództwem Jakubka z Wrzesowic pokonalipokonał Polaków i ich czeskich stronnikówhusytów w bitwie pod Żelenicami w zachodnich Czechach.