Kościół Podwyższenia Krzyża i klasztor Karmelitów w Grodnie: Różnice pomiędzy wersjami

W pierwszej połowie XVIII w. klasztor postanowiono przenieść do północnej części jurydyki, przy zakręcie ulicy Mostowej ku rzece pod skarpą wzgórza, na którym był położony klasztor bernardynek. Kamień węgielny pod nowy murowany klasztor położono w 1761 roku, a prace ukończono w 1765 roku.

Staraniem [[zakon]]ników w pobliżu drewnianego kościoła po 1725 roku rozpoczęto budowę nowej murowanej świątyni z 3 [[nawa]]mi. Prace nad budową kościoła trwały bardzo długo bo budowa trwała jeszcze wg wzmianek w 1752 roku, a w latach 60. XVIII wieku kościół wyposażono jeszcze w stiukowe ołtarze. W latach 1843-1845 na miejscu rozebranego drewnianego klasztoru zbudowano murowane koszary wojskowe zwane "żółtymi". W marcu 1845 roku klasztor murowany przejął [[rząd]] [[Rosja|rosyjski]], a zakonników wypędzono do klasztoru w Berdyczowie koło Żytomierza. W 1881 roku Rosjanie zakazali wstępu do kościoła. W 1851 roku klasztor formalnie przejęło wojsko rosyjskie na [[koszary]]. W 1903 roku klasztor został częściowo rozebrany, a na miejscu kościoła zburzonego w 1903 roku zbudowano północne skrzydło koszar zwanych od tego czasu "szarymi" lub "karmelickimi". W latach 1921-1939 stacjonował w nich 81 Pułk Strzelców Grodzieńskich. Obecnie w pobliżu dawnego kościoła znajduje się budynek Priorbank (ulica Podolnaja), któremu podczas adaptacji w 1994 roku próbowano nadać formę zbliżoną do fasady kościoła [[Karmelici|karmelitów]]. Zachowały się obszerne podziemia kościoła z kryptami grobowymi używanymi do 1844 roku, w których mieści się restauracja.

 

== Linki zewnętrzne ==