Góra Grodowa: Różnice pomiędzy wersjami

Ponad tysiąc lat temu stanowiła [[Religia Słowian|święte miejsce Słowian]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://kielce.wyborcza.pl/kielce/1,35261,5086663.html|tytuł=Odkrywamy Świętokrzyskie – Grodowa Góra|opublikowany=kielce.gazeta.pl|data dostępu=16 czerwca 2010}}</ref>. Badania z 1986 roku podczas których stwierdzono brak warstwy kulturowej oraz zabytków z okresu średniowiecza na kulminacji oraz interpretacja wałów poprzez analogie do Łyśca oraz Ślęży, skłonił badaczy do przyjęcia tezy o funkcjonowaniu w tym miejscu ośrodka kultowego. Wiek pobranej w 1986 r. próbki węgla z gniazda spalenizny w stropowej części wału na podstawie analizy 14C mieści się w przedziale lat 1047-1193. Badania na zboczach Góry odsłoniły pozostałości dwóch chat z paleniskami/ogniskami, których chronologię określono ostatnio na XI i XII oraz XIII w. Z tego względu widzi on obiekt w Tumlinie jako założenie obronne, funkcjonujące na przełomie XI i XII w i zapewne w XII w., któremu towarzyszyła osada podgrodowa na wsch. stoku wzgórza. Choć nie wyklucza on, że starszy wał kamienny, który pierwotnie otaczał miejsce plemiennego ośrodka kultowego z okresu przedpaństwowego, został następnie wykorzystany przy budowie grodu z XI/XII wieku<ref>{{Cytuj |tytuł = Rezerwat archeologiczno-geologiczny Góra Grodowa, Tumlin-Podgród - Zabytek.pl |data dostępu = 2019-06-18 |opublikowany = zabytek.pl |url = https://zabytek.pl/pl/obiekty/tumlin-podgrod-rezerwat-archeologiczno-geologiczny-gora-grodowa |język = pl}}</ref><ref>C. Hadamik, ''Co wiemy o wałach na Górze Grodowej w Tumlinie?'' [w:] K. Bracha, C. Hadamik (red.) „Sacrum pogańskie - sacrum chrześcijańskie”, Warszawa 2010, s. 193-210</ref>.