W 1802 r. zamek został opuszczony, a spadkobierca Teofil Załuski wywiózł z niego ruchomości. W okresie rozbiorów ponownie zaczął podupadać. W 1815 roku stał się własnością państwową. [[Konstanty Wolicki (przemysłowiec)|Konstanty Wolicki]], który w 1829 r. nabył go od rządu rosyjskiegoKrólestwa Kongresowego, rozebrał częściowo mury, ponieważ groziły zawaleniem. Z dawnego założenia pozostała jedynie ośmioboczna [[wieża]], brama i dolne partie [[mur]]ów obwodowych.
Pod koniec XIX wieku właścicielem Ojcowa został [[Ludwik Józef Krasiński|Ludwik Krasiński]], który zlecił prace projektowe zmierzające do odbudowy zamku, jednak zamierzenia te nie zostały zrealizowane. Ludwik Krasiński odnowiłzasypał jedyniefosę, wówczasodnowił bramę i obniżył w 1892 r. o ok. 6 metrów nadwątlone górne partie wieży głównej, z zamiarem ich odbudowy (niezrealizowanym). W 1895 r. zamek stał się własnością [[Maria Ludwika Krasińska|Marii Ludwik Krasińskiej]]. W 1912 i 1913 roku przeprowadzono pierwsze prace remontowe przy wieży. Wieżę uszkodzono w 1914 roku podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]]. iW częściowo1935 restaurowanoroku wstaraniem 1935księżnej Marii Ludwiki naprawiono zwieńczenie wieży i jej wnętrze, o czym świadczy napis na belce, a także odbudowanowzmocniono jednąmury kondygnacjęprzy staraniembramie. księżnejW Ludwikilatach Marii1958–1963 Czartoryskiej.zamek Wwstępnie latachprzebadano 1958–1963i wykonano niewielkie prace polegające na częściowym odgruzowaniu zamku. W ograniczonym stopniu przeprowadzono też niewielkie prace w 1991 zabezpieczając relikty piwnic. W 1996 roku w bramie zamkowej urządzono ekspozycję.
