Niemirów (obwód winnicki): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Historia: merytoryczne Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zaawansowana edycja mobilna |
→Historia: merytoryczne Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zaawansowana edycja mobilna |
||
Linia 29:
[[Plik:Niemirow.jpg|mały|lewo|Pałac przed 1928 rokiem]]
W starożytności istniała tu osada [[Scytowie|scytyjska]]. Pierwsza wzmianka o Niemirowie pochodzi z [[1506]]. Od 1566 znajdował się w granicach nowo utworzonego [[Województwo bracławskie|województwa bracławskiego]]. Prywatne miasto szlacheckie w [[1627]] roku należało do kasztelana krakowskiego [[Jerzy Zbaraski|Jerzego Zbaraskiego]]<ref>Zbigniewa Anusik: Latyfundia książąt Zbaraskich w XVI i XVII wieku, "Przegląd Nauk Historycznych" 2009, R. VIII, nr 1, s. 66.</ref>.
W dniu 31 maja 1648 roku podczas Powstania chmielnickiego Kozacy wkroczyli do miasta udając żołnierzy królewskich i następnie wymordowali
W tym samym roku książę [[Jeremi Wiśniowiecki]], opanował miasto i wyciął stacjonującyh tam kozaków i mieszczan, którzy im pomagali. Gdy tylko książę Jarema opuścił Niemirów, Kozacy oblegli zamek i po kilku dniach zdobyli go mordując 200 dragonów. Od tego czasu miasto przechodziło z rąk do rąk.
W 1670 r. Niemirów został zajęty przez Petra Doroszenkę. W 1671 r. miasto nabył hetman wielki koronny [[Jan Sobieski]].
W latach 1672-1699 Niemirów znajdował się pod okupacją Turcji jako stolica nowej jednostki administracyjnej. Miasto było gęsto zaludnione przez Żydów, którzy cieszyli się ochroną władz tureckich, co stało się szczególnie konieczne od czasu, gdy sułtan mianował Jurija Chmielnickiego hetmanem prawobrzeżnej Ukrainy z siedzibą w Niemirowie (w latach 1677 - 1679) i który stosował politykę ostrych represji wobec ludności żydowskiej.
Na początku XVIII wieku miejscowość przeszła na własność Potockich, którzy odrestaurowali pałac (w miejscu dawnego zamku). W pałacu w 1737 roku [[Józef Potocki]] przyjął dyplomatów Rosji, Austrii i Turcji, którzy bezskutecznie próbowali osiągnąć kompromis i zakończyć wojnę rosyjsko-turecką.
Przed 1741 na dworze [[Potoccy herbu Pilawa|Potockich]] w Niemirowie służył [[pułkownik]] nadwornych [[Kozacy|kozaków]] [[Sawa Czały]], ojciec [[Józef Sawa-Caliński|Józefa Sawy-Calińskiego]], [[Konfederacja barska|konfederata barskiego]]. Potoccy odbudowali podupadający zamek. Wincenty Potocki (zm. 1825) w zamku umieścił fabrykę sukna. W murowano-drewnianym pałacu przyjmowany był [[król Polski]] [[Stanisław August Poniatowski]]. Nowy dwukondygnacyjny pałac po rozebraniu starego wzniosła ks. Maria Szczerbatowa w latach 1894-1917<ref name=Aftanazy>{{AftanazyDzieje |tom = 10 |s = 218-229 }}</ref> w stylu [[empire]]. Pałac posiadał [[portyk]] z sześcioma kolumnami greckimi podtrzymującymi trójkątny [[fronton]]<ref name=Memento2>{{cytuj książkę|nazwisko=Antoni Urbański|tytuł=Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki ''[[Memento kresowe]]'')|miejsce=Warszawa| data=1928| strony=37}}</ref>.
| |||