Włoska Afryka Wschodnia: Różnice pomiędzy wersjami

W lutym 1937 roku doszło do nieudanego zamachu na namiestnika Włoskiej Afryki Wschodniej [[Rodolfo Graziani|Rodolfa Grazianiego]] podczas publicznej ceremonii w [[Addis Abeba|Addis Abebie]]<ref name=wz />. Po tym gdy Włosi dowiedzieli się, jakoby zamachowcy mieli skryć się w klasztorze Debru Libanos, wkroczyli do niego i dokonali masakry. Zamordowano około 300 mnichów i mniszek<ref>Anthony Mockler’s Haile Selassie’s War (New York: Olive Branch, 2003).</ref>. Następnie Włosi (głównie cywile i karabinierzy) dokonali masakry w Addis Abebie, która trwała przez trzy dni, zanim przerwał ją ranny Graziani{{fakt}}, nadal będący w szpitalu{{fakt}}. W wyniku zajść zginąć miało od 400 do 1400 osób{{fakt}}, chociaż inne źródła podają liczbę 30 tysięcy ofiar<ref>Angelo Del Boca, ''Italiani, brava gente?'', s. 222.</ref><ref>{{Cytuj |url=https://profgiovannafraccalvieri.wordpress.com/2016/05/01/la-violenza-fascista-in-etiopia/ |tytuł=LA VIOLENZA FASCISTA IN ETIOPIA &#124; Storia e Filosofia<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> |opublikowany=profgiovannafraccalvieri.wordpress.com |język=it |data dostępu=2018-09-09}}</ref><ref>Cannistraro, Philip V. (1982) Historical Dictionary of Fascist Italy, s.5, Westport, Conn.; London : Greenwood Press, {{ISBN|0-313-21317-8}}</ref><ref>{{Cytuj|autor = Roland Sarti |tytuł = The Ax Within: Italian fascism in action, |data = 1974 |isbn = 0-531-06498-0 |miejsce = New York : |wydawca = New Viewpoints |s = 191 |oclc = 658963 }}</ref>.

Obok represji dla buntowników, Włosi równolegle przeprowadzali reformy, mające podnieść jakość życia w zacofanej Etiopii. Przede wszystkim zostało całkowicie zniesione niewolnictwo w Etiopii na mocy dwóch aktów prawnych z października 1935 r. i kwietnia 1936 roku. Uwolniono w ten sposób, jak twierdzili Włosi, około 420 000 ludzi. Z drugiej strony, Włosi traktowali kwestię niewolnictwa w Etiopii instrumentalnie, była ona dla nich pretekstem do propagandowego ukazania Etiopii jako kraju niespełniającego standardów Ligi Narodów z jednej strony, a z drugiej jednym z pretekstów do inwazji<ref>{{Cytuj |url=https://blogs.loc.gov/law/2012/02/abolition-of-slavery-in-ethiopia/ |tytuł=Abolition of Slavery in Ethiopia &#124; In Custodia Legis: Law Librarians of Congress<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> |opublikowany=blogs.loc.gov |język=en |data dostępu=2018-11-07}}</ref>. Wprowadzono podstawowe zasady higieny i opieki zdrowotnej, zbudowano państwowe szpitale i kliniki{{fakt}}, rozpoczęto budowę dróg (wybudowano ich do wybuchu wojny około 7 tysięcy kilometrów<ref>Historical Dictionary of Ethiopia, Thomas P. Ofcansky, David H. Shinn, s. 386.</ref>), oraz rozbudowano sieć kolejową (położono ponad 900 km torów). Zbudowano także blisko 4,5 tys. małych i 128 dużych mostów<ref>{{Cytuj |url=https://martinplaut.wordpress.com/2014/09/11/what-did-the-italians-ever-do-for-ethiopia-or-eritrea/ |tytuł=What did the Italians ever do for Ethiopia or Eritrea? – martinplaut<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> |opublikowany=martinplaut.wordpress.com |język=en |data dostępu=2018-09-09fakt}}</ref>. W Addis Abebie przeprowadzono częściową elektryfikację i wzniesiono tamę w celu zwiększenia zapasów wody{{fakt}}. Zakazane było jednak mieszanie ras, co doprowadziło do ich segregacji i powstania dzielnic dla białej i czarnej ludności<ref>{{Cytuj |url=http://thehaileselassie.com/Italian_Occupation |tytuł=Italian Occupation<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> |opublikowany=thehaileselassie.com |data dostępu=2018-09-09fakt}}</ref>.