Siostry Sługi Jezusa: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
PBbot (dyskusja | edycje)
wstawienie {{Kontrola autorytatywna}}
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne
Linia 1:
{{dopracować|źródła}}
{{Zakon infobox
|nazwa = Siostry Sługi Jezusa
Linia 16 ⟶ 17:
|www = http://slugi.pl/pl/
}}
'''Zgromadzenie Sióstr Sług Jezusa''', ([[łacina|łac.]] ''Congregatio Ancillarum Iesu'') – [[habit|bezhabitowe]] żeńskie zgromadzenie [[zakon]]ne.
 
Zgromadzenie zostało założone [[8 grudnia]] [[1884]] przez [[Honorat Koźmiński|bł. Honorata Koźmińskiego]], z pomocą [[Eleonora Motylowska|Eleonory Motylowskiej]], a [[14 lipca]] [[1908]] zatwierdzone przez Stolicę Apostolską.
'''Zgromadzenie Sióstr Sług Jezusa''', [[łacina|łac.]] ''Congregatio Ancillarum Iesu'' – [[habit|bezhabitowe]] żeńskie zgromadzenie [[zakon]]ne.
 
Zgromadzenie zostało założone [[8 grudnia]] [[1884]] przez [[Honorat Koźmiński|bł. Honorata Koźmińskiego]], z pomocą [[Eleonora Motylowska|Eleonory Motylowskiej]], a [[14 lipca]] [[1908]] zatwierdzone przez Stolicę Apostolską.
 
Charyzmatem zgromadzenia jest służba na rzecz uczącej się i pracującej młodzieży żeńskiej, oraz na rzecz rodzin i dzieci.
Linia 27:
Sługi Jezusa podejmują działalność apostolską pojedynczo i we wspólnocie. Organizują pracę religijną i wychowawczą wśród żeńskiej młodzieży uczącej się i pracującej, rodzin i dzieci, prowadzą zakłady wychowawcze i opiekuńcze, wspierają prace katechetyczne i duszpasterskie [[Kościół katolicki|Kościoła]].
 
W [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] zgromadzenie wspomagało rozwój szkolnictwa zawodowego, prowadziło szkoły i internaty, schroniska i przytułki, opiekowało się ubogimi dziewczętami, prowadziło jedną z 10 działających w Polsce misji dworcowych. W [[1939]] posiadało 14 placówek zorganizowanych w archidiecezjach: [[archidiecezja krakowska|krakowskiej]], [[archidiecezja poznańska|poznańskiej]], [[archidiecezja warszawska|warszawskiej]] i [[archidiecezja wileńska|wileńskiej]] oraz w diecezjach: [[diecezja kielecka|kieleckiej]], [[archidiecezja lubelska|lubelskiej]], [[archidiecezja przemyska|przemyskiej]], [[diecezja tarnowska|tarnowskiej]] i [[Diecezja żytomierska|łucko-żytomierskiej]].
 
Podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] siostry udzielały się w pracy konspiracyjnej i charytatywnej. Po wojnie zgromadzenie zajęło się prowadzeniem szkół, internatów, domów dziecka, przedszkoli oraz stołówek, w których nauczano ubogie dziewczęta zawodu, prowadzenia domu oraz dawano pracę. W [[lata 50. XX wieku|latach 50.]] władze [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]] odebrały zgromadzeniu prawo do prowadzenia statutowej działalności i przejęło niektóre domy; siostry kontynuowały prowadzenie tych placówek, które nie zostały przejęte, podejmując też prace duszpasterskie i indywidualne w instytucjach państwowych.