Friedrich Entress: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Ten fragment mija się z prawdą, na co zwracali wcześniej uwagę inni użytkownicy Wikipedii.
Linia 31:
Urodził się w [[Poznań|Poznaniu]], jako syn Karla Entressa, pracownika poznańskiej biblioteki uniwersyteckiej i wnuk Polki z wielkopolskiej wsi. Na Uniwersytecie Poznańskiem skończył też studia medyczne w czerwcu 1939 r. (władał [[język polski|językiem polskim]])<ref>{{Cytuj |autor = Tomasz Bonek |tytuł = Demony śmierci. Zbrodniarze z Gross-Rosen |data = 2022 |data dostępu = 2022-08-21 |isbn = 978-83-240-8733-4 |wydanie = I |miejsce = Kraków |wydawca = Znak Horyzont |oclc = 1336399446}}</ref>. 4 listopada 1939 wstąpił do SS (nr identyfikacyjny 352124). Od 21 listopada 1939 do 1 grudnia 1940 pełnił służbę w Oddziałach Dyspozycyjnych SS (''SS-Verfügungstruppen'') i [[Waffen-SS]] jako lekarz. Służbę obozową rozpoczął w początkach grudnia 1940 w [[Sachsenhausen (KL)|Sachsenhausen]], gdzie przebywał jako ''SS-Lagerarzt'' do 3 stycznia 1941. Następnie Entress od 3 stycznia do 11 grudnia 1941 był naczelnym lekarzem obozu w [[Groß-Rosen|Gross-Rosen]]. 11 grudnia 1941 przeniesiono go do kompleksu obozowego [[Auschwitz-Birkenau|Auschwitz]], gdzie pełnił funkcję lekarza w Brzezince i Monowicach. Od 20 grudnia 1943 do 25 czerwca 1944 był lekarzem w [[Gusen (KL)|Gusen]]. Następnie ponownie został naczelnym lekarzem w Gross-Rosen i stanowisko to sprawował do 13 lutego 1945<ref>''Oświęcim w oczach SS'', [[Krajowa Agencja Wydawnicza|KAW]], Warszawa 1985, {{ISBN|8303010247}}, s. 267.</ref>. W ostatnich miesiącach wojny był jeszcze lekarzem w [[9 Dywizja Pancerna SS „Hohenstaufen”|9 Dywizji Pancernej SS „Hohenstaufen”]].
 
Entress był w Auschwitz specjalistą od zabijania indywidualnego, wprowadzając w tym obozie metodę mordowania więźniów zastrzykami [[fenol]]u. Jak ustalił w książce ''Demony śmierci. Zbrodniarze z Gross-Rosen'' reporter i dokumentalista [[Tomasz Bonek]], metodę tę opracował i zastosował pierwszy raz już w 1941 r. w obozie Gross-Rosen na Dolnym Śląsku na setkach jeńców radzieckich. Początkowo wstrzykiwał fenol dożylnie, potem dosercowo, co dawało szybszy skutek. Sposób ten przejęto w wielu innych obozach. Zastrzyk dokonywał początkowo sam Entress, a później zbrodniczy sanitariusze SS: [[Josef Klehr]], [[Herbert Scherpe]] i [[Emil Hantl]]. W tym procederze esesmani byli wspomagani także przez dwóch więźniów: [[Alfred Stössel (zbrodniarz wojenny)|Alfreda Stössela]] i [[Mieczysław Pańszczyk|Mieczysława Pańszczyka]]. Jednak ofiary wybierał sam Entress oraz inni lekarze SS. Liczbę ofiar zastrzyków ocenia się nawet na 25 tysięcy. Mord miał przebieg następujący: ofiarę umieszczano na fotelu dentystycznym, więźniowie trzymali ofiarę, a oprawca wbijał jej igłę w pierś. Półprzytomną ofiarę przenoszono następnie do sąsiedniego pomieszczenia, gdzie porzucona na podłodze umierała w pół minuty. Wśród zamordowanych nie brakowało dzieci, kobiet ciężarnych, jak również matek bezpośrednio po porodzie, które zabijano wraz z ich nowo narodzonymi dziećmi. Niezależnie od tego Entress, jak wszyscy lekarze SS, brał udział w selekcjach oraz sankcjonował zbrodnie popełniane przez innych wydając tysiące fałszywych świadectw zgonu. W Gusen brał aktywny udział w selekcjach niezdolnych do pracy więźniów do komór gazowych.
 
Po wojnie stanął przed [[Stany Zjednoczone|amerykańskim]] Trybunałem Wojskowym w [[Dachau]] w [[Proces załogi Mauthausen-Gusen (US vs. Johann Altfuldisch i inni)|procesie załogi Mauthausen-Gusen (US vs. Johann Altfuldisch i inni)]], by odpowiedzieć za zbrodnie popełnione w tym obozie. Uznany za winnego, został skazany na [[kara śmierci|karę śmierci]] i stracony przez [[powieszenie]] w [[Więzienie Landsberg|więzieniu Landsberg]].