[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Skarzpczak (dyskusja | edycje)
Anulowanie wersji 71843734 autorstwa 79.184.240.43 (dyskusja)
Znaczniki: Anulowanie edycji Z urządzenia mobilnego Z aplikacji mobilnej Z aplikacji Android
Nie podano opisu zmian
Znaczniki: Wycofane VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 1:
{{Nie mylić z|[[fajka (znak wyboru)|✓]]}}{{Inne znaczenia|litery alfabetu łacińskiego|[[V (ujednoznacznienie)|V jako skrót lub oznaczenie]]}}
{{znak|V v}}
stosowa
'''V''' ([[minuskuła]]: '''v''') (''fał'') – dwudziesta druga litera [[alfabet łaciński|alfabetu łacińskiego]]. W ortografii polskiej używana przy zapisywaniu części [[zapożyczenia językowe|zapożyczeń]] z innych języków, a także jako [[symbol]] lub [[skrót]] oraz w tak nietypowych zastosowaniach jak [[tablica rejestracyjna|tablice rejestracyjne]] pojazdów. W dawnym języku polskim stosowana była niekiedy do zapisywania samogłoski [[u]]. Litera ta występuje w [[Etnolekt słowiński|etnolekcie słowińskim]], przez niektórych językoznawców uważanym za dialekt języka polskiego<ref>Friedrich Lorentz, Slovinzische Grammatik, I, St.Petersburg 1903</ref>.
 
Litera V oznacza zwykle spółgłoskęzwykę wargową [{{IPA|v}}], [{{IPA|ʋ}}] lub [{{IPA|f}}]. Nazwę tej litery w języku polskim wymawia się (z niemieckiego) ''fał'', rzadziej spotyka się wymowę ''we''<ref>[http://archive.is/dMix prof. Jan Miodek, ''Be, ce, wu, fał'']</ref>.
 
== Inne reprezentacje litery V ==