Graużyszki: Różnice pomiędzy wersjami

 

W 1538 roku majątek ten był własnością Melchiora Grauży-Snowskiego herbu [[Dołęga (herb szlachecki)|Dołęga]], [[kasztelan]]a [[witebsk]]iego. Po jego śmierci wdowa po nim podarowała te i inne dobra Stanisławowi Naruszewiczowi (~1554–1589{{r|M}}), kasztelanowi [[Mścisław (miasto)|mścisławskiemu]] i [[smoleńsk]]iemu. Natomiast wdowa po nim, Halszka z Komajewskich oraz ich syn Albrycht sprzedali ten majątek w 1605 roku [[Jan Mikołaj Korsak|Janowi Mikołajowi Korsakowi]] (~1560–~1620), [[Pisarz ziemski|pisarzowi ziemskiemu]] [[Oszmiana|oszmiańskiemu]] i późniejszemu sekretarzowi królewskiemu, który odsprzedał go Szymonowi Butrymskiemu. Jego syn Marcin (?–1640) zapisał Graużyszki swej żonie Halszce z Bychowców, ale ona w następnym roku po śmierci męża sprzedała je Ostafiemu (Eustachemu) Kierdejowi herbu [[Bełty]] (~1600–1661), kasztelanowi smoleńskiemu i [[Żmudź|żmudzkiemu]], żonatemu z Zofią Chrapowicką. Po śmierci Ostafiego Graużyszki w wyniku działów rodzinnych dostały się jego średniemu synowi Aleksandrowi, [[cześnik]]owi oszmiańskiemu, żonatemu z Anną Owsianą herbu [[Ostoja (herb szlachecki)|Ostoja]]. Ich córka Helena (~1650–1715), wychodząc za [[Mateusz Romer|Mateusza Römera]] herbu [[Laski (herb szlachecki)|Laski]] (~1650–1718), [[Podkomorzy|podkomorzego]] [[Troki|trockiego]] i [[Starosta|starostę]] sumiliskiego, wniosła mu Graużyszki i inne majątki w posagu, a umierając, zapisała je jednemu z synów, Stefanowi (1678–1773). Spadkobiercą Stefana był jego syn Damazy (~1720–1801), kapitan wojsk pruskich w czasie [[Wojna siedmioletnia|wojny siedmioletniej]], później [[chorąży]] i [[podkomorzy]] [[Województwo trockie|województwa trockiego]]. Po śmierci Damazego Graużyszki odziedziczyła jedna z jego córek Alojza Römerówna, która wniosła je swemu mężowi Michałowi Korsak-Zaleskiemu, sędziemu granicznemu oszmiańskiemu. Po Michale Graużyszki odziedziczył jego młodszy brat Adam (~1780–1867), ostatni polski właściciel tego majątku. Po 1865 roku miasteczko to zostało własnością ''miejscowych włościan i plebanii''{{r|S2}}. Adamowi pozostało 887 [[Dziesięcina (miara powierzchni)|dziesięcin]] ziemi uprawnej oraz dodatkowo lasów, tuż przed śmiercią w 1867 roku sprzedał ten majątek Rosjaninowi Połozowowi, który z kolei sprzedał go w 1896 roku innemu Rosjaninowi Koneńcowowi (Konnencowowi{{r|CJ2}}), który go prawdopodobnie [[Parcelacja|rozparcelował]]{{r|S2|CJ|S151|RA}}. W latach 30. XX w. majątek Graużyszki dzierżawił ppłk. [[Witold Chmielewski (podpułkownik)|Witold Chmielewski]].

=== Przynależność administracyjna ===