|
|www =
}}
'''Uście Zielone''' ( [[Łacina|łac.]] Oucze, [[język ukraiński|ukr.]] Устя-Зелене, ''Ustia-Zełene'') – wieśprywatne namiasto [[Ukraina|Ukrainie]]szlacheckie, obecnie wieś w [[obwód tarnopolski|obwodzie tarnopolskim]], w [[Rejon czortkowski|rejonie czortkowskim]] w gminie Monasterzyska<ref>{{Cytuj |tytuł = Про утворення та ліквідацію районів |data dostępu = 2023-03-14 |opublikowany = Офіційний вебпортал парламенту України |url = https://zakon.rada.gov.ua/go/807-20 |język = uk}}</ref>,<ref>Територіальні nadгромади [[Dniestr]]em// Тернопільська ОДА</ref>.
W 2001 roku liczyła 585 mieszkańców.
== Położenie ==
Uście Zielone leży w południowo-zachodniej części [[Wyżyna Podolska|Wyżyny Podolskiej]], na lewym brzegu rzeki [[Dniestr]], przez wieś przepływa strumień Chorożanka ( [[język ukraiński|ukr.]] Городянка), od strony wschodniej przylega wiś [[Łuka]].
== Historia ==
[[Plik:Wolczek (Wołczków) 1670.jpg|mały|Uście Zielone [[Łacina|(łac.]] Oucze) na mapie z 1670 r.]]
PrywatneW okresie [[Korona Królestwa Polskiego|Korony Królestwa Polskiego]] prywatne miasto szlacheckie '''Uście Rożane''' lokowanepołożone w [[1548Prowincja małopolska|prowincji małopolskiej]] roku położone było, w XVI wieku w [[województwo ruskie|województwie ruskim]]<ref>Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, ''Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku''. w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 172.</ref>.
W 1548 roku miejscowość otrzymała [[prawo magdeburskie|magdeburskie prawa miejskie]]. W 1579 r. powstała tu parafia rzymskokatolicka z fundacji hetmana wielkiego koronnego [[Mikołaj Mielecki|Mikołaja Mieleckiego]], właściciela Uścia.
W [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] miejscowość posiadała status [[miasteczko (urbanizacja)|miasteczka]] i była siedzibą gminy wiejskiej [[Uście Zielone (gmina)|Uście Zielone]] w [[Powiat buczacki (II Rzeczpospolita)|powiecie buczackim]] [[województwo tarnopolskie|województwa tarnopolskiego]].
W 1548 roku miejscowość otrzymała [[prawo magdeburskie|magdeburskie prawa miejskie]]. W 1579 r. powstała tu parafia rzymskokatolicka z fundacji hetmana wielkiego koronnego [[Mikołaj Mielecki|Mikołaja Mieleckiego]], właściciela Uścia. W [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] miejscowość posiadała status [[miasteczko (urbanizacja)|miasteczka]] i była siedzibą gminy wiejskiej [[Uście Zielone (gmina)|Uście Zielone]] w [[Powiat buczacki (II Rzeczpospolita)|powiecie buczackim]] [[województwo tarnopolskie|województwa tarnopolskiego]]. 2 lutego 1945 roku oddział [[Ukraińska Powstańcza Armia|Ukraińskiej Armii Powstańczej]] zabił w Uściu Zielonym 133 osoby, głównie Polaków (zobacz: [[zbrodnie w Uściu Zielonym]])<ref>{{Ludobójstwo w tarnopolskim|2006|s=176}}</ref><ref>{{Cytuj|autor = Grzegorz Hryciuk |tytuł = Przemiany narodowościowe i ludnościowe w Galicji Wschodniej i na Wołyniu w latach 1931-1948 |data = 2005 |isbn = 83-7441-121-X |miejsce = Toruń |wydawca = Wydawnictwo Adam Marszałek |s = 312 |oclc = 830722458}}</ref>.
== Zabytki ==
| 