Amigdalina: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Szoltys-bot (dyskusja | edycje)
→‎Zastosowania medyczne: Zmieniono tytuł z wprowadzającego czytelnika w błąd (nie ma żadnych zastosowań medycznych, substancja jest toksyczna i szkodliwa).
Linia 76:
Amigdalina jest toksyczna dla człowieka ze względu na produkty rozkładu, któremu ulega w przewodzie pokarmowym. Związek ten w wyniku działania [[hydrolaza amigdalinowa|hydrolazy amigdalinowej]] ulega [[hydroliza|hydrolizie]] do [[Prunazyna|prunazyny]], a następnie, pod wpływem [[hydrolaza prunazynowa|hydrolazy prunazynowej]], do [[nitryl kwasu migdałowego|nitrylu kwasu <small>D</small>-migdałowego]] i [[glukoza|glukozy]]. Nitryl pod wpływem kolejnego [[Enzymy|enzymu]] ([[liazy]]) przekształca się w [[aldehyd benzoesowy]] i silnie toksyczny [[cyjanowodór]]. W efekcie tego procesu spożywanie części roślin zawierających amigdalinę może prowadzić do zatruć{{r|Dewick}}. W przypadku podania dożylnego większość związku jest wydalana z moczem (badania na myszach), a część jest metabolizowana do soli cyjanowych, które następnie rodanaza (siarkotransferaza tiosiarczanowa) przekształca do wydalanych z moczem rodanków (tiocyjanianów). Rodanki są również toksyczne, ale w znacznie mniejszym stopniu niż kwas cyjanowodorowy<ref>{{Cytuj |tytuł = Unproven methods of cancer management. Laetrile |czasopismo = CA: A Cancer Journal for Clinicians |data = 1991-05-01 |data dostępu = 2019-07-11 |issn = 0007-9235 |wolumin = 41 |numer = 3 |s = 187–192 |doi = 10.3322/canjclin.41.3.187}}</ref><ref name=xiaohong>{{Cytuj |autor = Xiaohong Xu, Zuoqing Song |tytuł = Advanced research on anti-tumor effects of amygdalin |czasopismo = Journal of Cancer Research and Therapeutics |data = 2014 |data dostępu = 2019-07-11 |issn = 0973-1482 |wolumin = 10 |numer = 5 |s = 3 |doi = 10.4103/0973-1482.139743}}</ref>.
 
== Badania nad działaniem amigdaliny ==
== Zastosowania medyczne ==
WPonad 100 lat temu, w latach 20. XX wieku Ernst Theodore Krebs, Sr. ogłosił teorię, że amigdalina może być skutecznym lekiem na raka, jednak stwierdził, że jest ona zbyt toksyczna do stosowania u ludzi. Koncepcję leczenia raka amigdaliną podjął jego syn, [[Ernst Theodore Krebs]], Jr., opracowując mniej szkodliwą w założeniu pochodną amigdaliny, którą nazwał ''Laetrile'' (analizy preparatów handlowych o nazwie ''Laetrile'' wykazały jednak, że ich podstawowym składnikiem jest naturalna amigdalina). Z kolei mieszaninaMieszanina amigdaliny i jej formy zmodyfikowanej została określonanazwana przez Krebsa jako „[[Witaminy|witamina]] B<sub>17</sub>”. W opisach i specyfikacjach preparatów nazwy te są używane jednak wymiennie{{r|Unproven}}.
 
Badania kliniczne nie potwierdziły antynowotworowego działania niewielkich dawek amigdaliny{{r|Unproven|Cassileth|Milazzo-2015}}. Nie stwierdzono zmniejszenia guzów, wydłużenia czasu przeżycia, złagodzenia objawów choroby nowotworowej lub poprawy samopoczucia pacjentów{{r|Unproven}}. Zaobserwowano jedynie, w badaniach in vitro, ograniczenie proliferacji i osłabienie zdolności do [[Adhezja|adhezji]] niektórych linii komórkowych do [[Śródbłonek|śródbłonka]] naczyń krwionośnych<ref>{{Cytuj |autor = Jasmina Makarević, Jochen Rutz, Eva Juengel, Silke Kaulfuss, Igor Tsaur |tytuł = Amygdalin Influences Bladder Cancer Cell Adhesion and Invasion In Vitro |czasopismo = [[PLOS ONE]] |data = 2014-10-15 |data dostępu = 2019-07-11 |issn = 1932-6203 |wolumin = 9 |numer = 10 |s = e110244 |doi = 10.1371/journal.pone.0110244}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Jasmina Makarević, Jochen Rutz, Eva Juengel, Silke Kaulfuss, Michael Reiter |tytuł = Amygdalin Blocks Bladder Cancer Cell Growth In Vitro by Diminishing Cyclin A and cdk2 |czasopismo = [[PLOS ONE]] |data = 2014-08-19 |data dostępu = 2019-07-11 |issn = 1932-6203 |wolumin = 9 |numer = 8 |s = e105590 |doi = 10.1371/journal.pone.0105590}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Kwon Hee-Young, Hong Seon-Pyo, Hahn Dong-Hoon, Kim Jeong Hee |tytuł = Apoptosis induction of persicae semen extract in human promyelocytic leukemia (hl-60) cells |czasopismo = Archives of Pharmacal Research |data = 2003-02 |data dostępu = 2019-07-11 |issn = 0253-6269 |wolumin = 26 |numer = 2 |s = 157–161 |doi = 10.1007/bf02976663}}</ref>. Stosowane w badaniu stężenie amigdaliny (10 i więcej mg/ml) było przynajmniej 50 razy wyższe niż dawka uznana za bezpieczną dla człowieka<ref name=xiaohong />. Powstający podczas metabolizowania podanej doustnie amigdaliny kwas cyjanowodorowy jest silną trucizną i może być przyczyną zatruć{{r|O'Brien-2005|Milazzo-2015}}, szczególnie przy jednoczesnym zażywaniu [[Kwas askorbinowy|witaminy C]]{{r|Bromley}}.