Neoklasycyzm w muzyce: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kinga69 (dyskusja | edycje)
zmiana gategorii: neoklasycyzm to styl, ewent. kierunek, ale nie gatunek
Kinga69 (dyskusja | edycje)
usunęłam informacje raząco powierzchowne lu nieprawdziwe
Linia 1:
'''Neoklasycyzm''' – kierunek w [[muzyka współczesna|muzyce współczesnej]] nawiązujący do muzyki przeszłości,przedromantycznej. najczęściejKierunek [[Klasycyzmten dominował w muzyce|klasycyzmu]],muzyde leczeuropejskiej takżew ilatach [[Muzykadwudziestch barokowa|baroku]]i lubtrzydziestych [[MuzykaXX dawna|muzyki dawnej]]. Kierunek ten rozwijał się wwieku, opozycjioddziaływał dona awangardywielu muzykikompozytorów współczesnejamerykańskich.
 
Podstawowymi postulatami neoklasycyzmu było:
*eksponowanie precyzyjnegodoskonałość rzemiosła kompozytorskiego (stanowiło to pewną reakcję na postulaty [[dada]]
*przejrzysta i zwarta forma (częste nawiązania do barokowej fugi, do klasycznej sonaty)
*prostota i logika stylu
*unikanie romantycznej uczuciowości
*przejrzysta i zwarta forma
 
Za początek tego kierunku przyjmuje się powstanie ''Pulcinelli'' (1920) [[Igor Strawiński|Strawińskiego]], a zas umowny koniec - premierę jego opery ''Zywot rozpustnika'' (1951).
 
Kompozytorzy neoklasyczni nie odrzucali natomiast nowoczesnej [[harmonia|harmonii]] ani instrumentacji.
 
Do najwybitniejszych przedstawicieli nurtu należeli:
Linia 20 ⟶ 21:
*[[Witold Lutosławski]]
 
Krytycy tego kierunku często zarzucali mu jałowość, naśladownictwo, wsteczność. Dla innych neoklasycyzm był muzyczną emanacją [[socrealizmu]]. Zwolennicy tego kierunku pochwalali go zaś za powrót do korzeni i przywrócenie muzyce jej podstawowej funkcji - eksponowania piękna i budzenia pozytywnych odczuć estetycznych.
 
*
W literaturze anglosaskiej niekiedy używa się terminu ''Neoclassical'' w odniesieniu do jednego z stylów [[Rock progresywny|progresywnego rocka]]. Nie ma on jednak wiele wspólnego z neoklasycyzmem w opisanym powyżej sensie.