Jan Balliol: Różnice pomiędzy wersjami

'''Jan Balliol''', znany również jako: '''Jan de Balliol''' (ur. ok. [[1248]], zm. ok. [[25 listopada]] [[1314]]) – od [[1292]] król [[Szkocja|Szkocji]].

 

*księcia Henryka Balliola (zm. [[16 grudnia]] [[1332]], w bitwie pod [[Annan]]).

 

Jako pra-prawnuk króla [[Dawid I Szkocki|Dawida I]] (od storny matki), po bezpotomnej śmierci królowej Małgorzaty, zgłosił swoje pretensje do tronu Szkocji, w [[Berwick-upon-Tweed]], [[3 sierpnia]] [[1291]]. Jego największym rywalem był wtedy Robert Bruce, piąty lord [[Annandale]] i dziadek późniejszego króla - [[Robert I Bruce|Roberta I Bruce'a]]. Szkoci przegłosowali jego kandydaturę, w wielkiej sali zamku [[Berwick]], [[17 listopada]] [[1292]]. [[30 listopada]] [[1292]], w [[Scone]] został on uroczyście koronowany na króla Szkocji. Ufundował wtedy [[Balliol College]] na [[Uniwersytet Oksfordzki|Uniwersytecie w Oksfordzie]], jedną z pierwszych szkół w Oksfordzie.

 

Król [[Anglia|Anglii]] - [[Edward I Długonogi|Edward I]] jednak również rościł sobie prawa do korony szkockiej i najechał na Szkocję, rozpoczynając tym samym pierwszą szkocką wojnę o niepodległość. Szkoci zostali pokonani w [[Bitwa pod Dunbar|bitwie pod Dunbar]], [[27 kwietnia]] [[1296]], a Jan abdykował w zamku [[Montrose]], [[10 lipca]] [[1296]]. Anglicy wywiezli go do Anglii i zamknęli w [[Tower of London]].

 

Dzięki wstawiennictwu [[papież]]a [[Bonifacy VIII|Bonifacego VIII]], Anglicy wypuścili go i pozwolili wyjechać, pod warunkiem, że będzie on teraz żył na ziemiach papieskich. Zgodził się więc. W [[1301]] (latem) znowu pozwolono mu wyjechać i tym razem osiadł razem z rodziną w [[Pikardia|Pikardii]], w rodzinnych ziemiach swoich przodków, gdzie mieszkał do końca swojego życia.

 

 

[[Kategoria:Władcy Szkocji]]

 

[[ar:جون من باليول]]

[[sv:John Balliol]]

[[uk:Баліол Джон]]