Klibanariusze: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 6:
Uzbrojenie zaczepne klibanariusza składało się z długiej, dwuręcznej włóczni zwanej [[kontos]]em (urzywana od I stulecia p. n. e. do VI stulecia n. e.), określanej w Bizancjum mianem [[kontarion]] (dł. 360 cm.), miecza i łuku refleksyjnego. Uzbrojenie ochronne stanowił [[hełm]], mała okrągła [[tarcza]] (katafrakci żadko ją używali), oraz kaftan z [[kolczuga|kolczugi]] zakrywający ciało od nadgarstków do kolan na który nakładano [[zbroja lamelowa|zbroję lamelkową]], [[karacena|karacenową]] lub kaftan z pikowanej tkaniny (przeszywanica/tigelaja). Osłoną nóg były pokryte kolczą plecionką spodnie dodatkowo wzmacniane metalowymi pierścieniami.
Zbroją wierzchowca był pikowany [[kropierz]] zakrywający zad, boki, pierś, nogi, grzywę i głowę konia lub ponaszywany płytkami z metalu, rogu czy kości. Niekiedy ograniczano się tu tylko do napierśnika i [[naczółka]] osłaniającego nos, czoło i niekiedy oczy konia za wyjątkiem mózgoczaszki.
W praktyce katafratk mógł pełnić, w zależności od potrzeby i rozłożenia szyku, rolę klibanariusza i na odwrót. Dlatego tak często obie formację są mylone w źródłach historycznych.
| |||