Sakja Pandita: Różnice pomiędzy wersjami

'''Sakja Pandita''' Kunga Gyeltsen, Kunga Gylatshan Pal Zangpo (1182–1251) - wielki [[tybet|tybetański]] przywódca duchowy, jeden z najbardziej wpływowych [[buddyzm|buddyjskich]] uczonych oraz [[scholastyk]]ów. Był czwartym z pięciu znamienitych mistrzów - twórców jednej z głównych tradycji duchowej Tybetu, tradycji [[Sakja]]. Bratanek wielkiego mistrza [[Sonam Tsemo]], dzierżawcy tradycji [[Sakja]]. Ze względu na jego wkład dla historii [[Buddyzm|Buddyzmu]] w [[Tybet|Tybecie]] jest uważany obecnie wraz z [[Tsongkhapa|Tsongkhapą]] i [[Longczenpa|Longczenpą]] za główną postać [[Buddyzm tybetański|Buddyzmu tybetańskiego]], która jest niczym emanacją [[Mandziuśri]]ego. Kunga Gyeltsen jest powszechnie znany jako Sakja Pandita, czyli [[pandita]], "wielki uczony" tradycji Sakja. Znawca i twórca w wielu dzidzinach w tym medycyny, filozofii, gramatyki, dialektyki, poezji, sanskrytu, astrologii oraz przede wszystkim wielki mistrz [[Tantry Jogi Najwyższej|tantryczny]] i twórca dzieł tantrycznych, w szczególności systemu [[Lamdre]]. Jego sława była tak wielka, że dotarła do [[IndiiIndie|IndiaIndii]], skąd przybyło wielu mistrzów tradycji nie-buddyjskich, których nawrócił w debatach doktrynalnych. W momencie gdy Tybet znalazł się pod panowaniem Chana [[Kubilaj|Kubilaja]], wezwał on go na swój dwór jako najdostojniejszego przedstawiciela Tybetańczyków i uznał jako swojego mistrza religijnego. Był to początek długich związków między Sakjapami, a mongolskimi zwierzchnikami Tybetu, które wiele wieków póżniej zastąpiły relacje z [[Dalajlama|Dalajlamami]]. Sakja Pandita zawarł traktat pokojowy i zainicjował zakończoną sukcesem misję nawracania państwa [[Mongołowie|Mongołów]] na buddyzm.