Fra Bartolomeo: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot dodaje: ca:Fra Bartolomeo |
+cechy stylowe |
||
Linia 4:
W [[1484]] został uczniem [[Cosimo Rosselli|Cosimo Rosselliego]], a potem [[Ghirlandaio]], u których uczył się malarstwa. W warsztacie Rosselliego spotkał [[Mariotto Albertinelli|Mariotto Albertinelliego]], z którym połączyła go przyjaźń. W [[1490]] r. założyli własny warsztat. Pod koniec lat 90. został zwolennikiem florenckiego kaznodziei [[Girolamo Savonarola|Savonaroli]] i wstąpił do zakonu [[Dominikanie|dominikańskiego]] w [[klasztor|klasztorze]] [[San Marco]], przybierając imię Fra Bartolomeo.
Podobnie jak [[Sandro Boticcelli|Boticcelli]] spalił swoje świeckie obrazy i odtąd zajmował się już tylko malarstwem religijnym. Żarliwa wiara nie pozwalała mu na traktowanie tematów religijnych według estetycznych założeń renesansu.
Jako malarz pozostawał pod wpływem [[Leonardo da Vinci|Leonarda da Vinci]], [[Rafael Santi|Rafaela]], [[Tycjan|Tycjana]], [[Michał Anioł|Michała Anioła]], [[Bellini|Belliniego]] i mistrzów flamandzkich. Poświęcił się wyłącznie sztuce kościelnej. Był autorem min. [[fresk]]u ''Sąd Ostateczny'' w kościele [[Santa Maria Novella]] we [[Florencja|Florencji]], ''Opłakiwania Chrystusa'', ''[[Salvator Mundi]]'', ''[[Ecce homo|Ecce Homo]]'', ''Wizji św. Bernarda'', ''Zaślubiny św. Katarzyny'' (1511), i ''Madonna della Misericordia'' (1515).▼
Choć działa na przełomie XV i XVI wieku zrywa z linearyzmem i podkreślaniem brył tak charakterystycznym dla [[Florencja|florenckiego]] [[Cinquecento (historia sztuki)|cinqueccenta]] i stara się uwzględnić w równym stopniu kolor i pokrewne Leonardowskiemu traktowanie światłocienia. Jego spokojne kompozycje, budowane najczęściej na planie trójkąta, o ciepłym, złocistym tonie i bogatych akordach kolorystycznych wywarły pewien wpływ na wczesne "Madonny" Rafaela. Uprawiał również rysunek [[sangwina|sangwiną]] i kredką ( pozostawił zbiór rysunków i szkiców kompozycyjnych najliczniejszy we włoskim renesansie).
▲Jako malarz pozostawał pod wpływem [[Leonardo da Vinci|Leonarda da Vinci]], [[Rafael Santi|Rafaela]], [[Tycjan|Tycjana]], [[Michał Anioł|Michała Anioła]], [[Bellini|Belliniego]] i mistrzów flamandzkich. Poświęcił się wyłącznie sztuce kościelnej. Był autorem min. [[fresk]]u ''Sąd Ostateczny'' w kościele [[Santa Maria Novella]] we [[Florencja|Florencji]], ''Opłakiwania Chrystusa'', ''[[Salvator Mundi]]'', ''[[Ecce homo|Ecce Homo]]'', ''Wizji św. Bernarda'', ''Zaślubiny św. Katarzyny'' (1511), i ''Madonna della Misericordia'' (1515).
==Bibliografia==
*Alfred Ligocki "Sztuka renesansu", Wiedza Powszechna, Warszawa 1973
{{Commonscat|Fra Bartolomeo}}
| |||