Piotr Strzyżewski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Archim (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Archim (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 15:
Piotr Strzyżewski dowodził kampanią 1809 r. przeciw Austrii pod [[Tarnopol]]em, [[Wieniawka|Wieniawką]], [[Chorostków|Chorostkowem]], [[Brzeżany|Brzeżanami]], [[Adamówka|Adamówką]] i [[Zaleszczyki|Zaleszczykami]], gdzie doszło do bitwy przeciw gen. Bickingowi w dniu [[18 czerwca]] [[1809]] r. Po kapitulacji austriackiego dowódcy Bickinga, Strzyżewski ogłosił rozkaz dzienny, w którym dziękował wojsku za odwagę. Wymienił odznaczających się. Dowódcą artylerii mianował sierż. Jaszczułta. Potem Strzyżewski z polskim korpusem ruszył w kierunku [[Mariampol]]a nad [[Dniestr]]em, gdzie chciał się przeprawić i pomaszerować na [[Stanisławów]]. Do zawarcia pokoju stanął Strzyżewski kwaterą w [[Monasterzyska]]ch. Strzyżewski miał przekazać ziemie tarnopolskie generałowi rosyjskiemu, Kochowskiemu, na mocy traktatu pokojowego z [[14 października]] [[1809]] w [[Schönbrun]], w którym Napoleon za udział w wojnie Rosji, przyznał jej we władanie Kraj Tarnopolski, wraz z ziemią cyrkułów zaleszczyckiego, tarnopolskiego i brzeżańskiego. Generał rosyjski natychmiast zażądał zdjęcia orłów francuskich, czemu Strzyżewski przeciwstawiał się przez dłuższy czas. W końcu rosyjski generał wystawił straże, a Strzyżewski odmaszerował do [[Brody|Brodów]]. Po zakończeniu wojny Strzyżewski udał się do Księstwa Warszawskiego.
 
W sumie oblicza siły płk Piotra Strzyżewskiego na 250 kawalerzystów liniowych, 400 ochotników konnych, 300 strzelców pieszych oraz 4 000 pospolitego ruszenia. W chwili wymarszu spod Zamościa 21 maja 1809, Strzyżewski dysponował ledwie jednym szwadronem kawalerii. W chwili zakończenia działań jego korpus liczył ok. 4000 piechoty i kawalerii. Zdobył cztery działa. Żołnierze byli należycie ubrani, wyekwipowani i uzbrojeni w efekty zdobyte na nieprzyjacielu. Sformowane oddziały stanowiły rdzeń w sumie trzech pułków jazdy, które potem weszły w skład armii Księstwa Warszawskiego. Za zasługi w wyzwalaniu Galicji, o otrzymał 9 października 1809 roku stopień ppłk. z przydziałem do 14 pułku kirasjerów - w armii Księstwa Warszawskiego.
 
Zmarł w [[1854]] r.
[[20 kwietnia]] [[1810]] został przeniesiony do 16 pułku.
 
W 1811 r. ożenił się z [[Emma Potocka|Emmą Potocką]], córką [[Seweryn Potocki|Seweryna Potockiego]] i Anny z Sapiehów
Zmarł w [[1854]] r. pozostawiając po sobie pamiętniki.
{{Przypisy}}