Orkan Sochaczew: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 6:
W roku [[1992]] Orkan stał się miejskim klubem sportowym, w dużej części finansowanym z budżetu miasta.
Obecnie sekcja piłki nożnej Orkanu Sochaczew gra w V lidze mazowieckiej (grupa północ), natomiast sekcja rugby w II lidze.
==Szczegółowa historia==
Początków zorganizowanego sportu na terenie Sochaczewa doszukiwać się należy w roku 1919, właśnie wtedy powstał klub o nazwie Jagiellonka. Nie był to na pewno klub w takiej formie jak występują one współcześnie, a przypominał raczej "TKKF" lub co bardziej prawdopodobne "dziką drużynę". W roku 1920 dziedzic Włodzimierz Garbolewski przekazuje ziemię pod budowę obiektów sportowych (prawdopodobnie boiska piłkarskiego), daje to impuls do rozwoju kolejnych "organizacji" sportowych. W roku 1924 Władysław Ałagida wraz z grupą entuzjastów, zakłada Robotniczy Klub Sportowy (RKS). Pomocną dłoń dla Sochaczewian wyciągają członkowie RKS Błonie, którzy przekazują stroje sportowe. Niestety historia tego klubu była bardzo krótka, gdyż przestał on istnieć po kilku miesiącach, wskutek bliżej nie znanych intryg. W tym samym czasie dużą aktywność w środowisku młodzieży robotniczej przejawia OMTUR (Organizacja Młodzieżowa Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych). Co prawda duży nacisk kładzie na prowadzenie ożywionej działalności kulturalnej i oświatowej, jednak i "gry sportowe" nie są mu
obce. Prawdopodobnie już w 1924 roku pod nazwą TUR powstaje sekcja piłkarska, która być może jest kontynuatorką tradycji RKS-u. Tak więc właśnie ten rok (1924) należy uznać za rok narodzin dzisiejszego Orkana.Okres "dziecięcy" trwa całe dwa lata, gdyż dopiero w roku 1926 w budynku przy ulicy Traugutta, w którym obecnie mieści się stacja Sanepidu odbyło się spotkanie założycielskie. Brali w nim udział ludzie związani z PPS-em m.in. Piotr Czerwiński, Kazimierz Draber (został zamordowany podczas okupacji) oraz Tadeusz Lange. Sekcja przyjmuje nazwę TUR, którą po krótkim czasie zmienia na Naprzód. W okresie tym rozgrywane były mecze z okolicznymi drużynami. Jedno jest pewne - w 1929 roku ówczesny Naprzód rozegrał mecz z Chodakowianką (późniejsza Bzura) wygrywając 4:1. Był to pierwszy oficjalny mecz późniejszych drugoligowców. W roku 1932 sekcja piłki nożnej przekształciła się w Klub Sportowy "ORKAN". Skąd wzięła się nazwa, kto był jej autorem oraz jakie było godło i barwy nie udało się mi ustalić. Wedle przekazów ustnych, nazwa klubu miała odzwierciedlać wielki zapał, z jakim ówczesna młodzież Sochaczewa uprawiała sport. Energia młodzieży została porównana do energii orkana, który jest bardzo silnym wiatrem, cyklonem tropikalnym. W klubie grano wówczas przede wszystkim w piłkę nożną, uprawiano jednak także: siatkówkę, lekką-atletykę oraz tenis stołowy. W tamtych latach warunki były bardzo ciężkie. Brakowało odpowiednich obiektów, sprzętu oraz instruktorów. Dopiero w 1934 roku pojawił się pierwszy szkoleniowiec, był nim Aleksander Weber, który społecznie zaczął trenować piłkarzy. W okresie tym w Orkanie grało wielu wspaniałych ludzi (niestety nazwisk wielu z nich nie udało się ustalić), a wśród nich m. in. Wacław Zgliński, doskonały koszykarz, siatkarz i piłkarz związany ze stołecznymi klubami (w barwach Polonii występował obok takich zawodników jak: bracia Kapałkowie, Ałaszewski, Szczepaniak czy Bułanow), a następnie od połowy lat 30-tych najpierw zawodnik, a później długoletni prezes, rywala zza miedzy - Bzury Chodaków. Obok niego w barwach Orkana występowali jeszcze: Edward Ozimek, Jan Błaszczyk, Eugeniusz Pawłowski i inni. W latach 30-tych na terenie Sochaczewa i najbliższych okolic "życie sportowe" bujnie się rozwijało, gdyż obok klubów "polskich" -Jagiellonka, Chodakowianka (Bzura), Boryszewianka (późniejsza Unia) czy Świt, istniało klika klubów grupujących ludność żydowską, należały do nich: ŻTGS (Żydowskie Towarzystwo Gimnastyczno Sportowe lub Gier Sportowych), Iskra, Makabi czy Bund. Spotkania więc pomiędzy poszczególnymi drużynami były bardzo częste. Okres "prosperity" zakończył wybuch Drugiej Wojny Światowej. Początkowy wstrząs przeradza się w bunt, sport był zakazany - należy więc go uprawiać. Orkan powraca do starej nazwy TUR i bierze udział w konspiracyjnych rozgrywkach. Biorą w nich udział drużyny z Sochaczewa, Chodakowa, Błonia, Leszna oraz Łowicza. Koszmar wojenny na szczęście się kończy i niemal od razu na boiska wychodzą futboliści, którzy pierwszy swój mecz rozgrywają wiosną 1945 roku (prawdopodobnie był to dzień 19 kwietnia) siatkarze (którzy w 1946 roku zdobywają Mistrzostwo Federacji "Gwardia") oraz koszykarze (niestety nie spotkałem się z materiałami dotyczącymi tej sekcji, dlatego w następnych rozdziałach nie wspominam o niej). W tym samym roku patronat nad klubem przejmuje Federacja "Gwardia" (lub Zrzeszenie Sportowe "Gwardia"), po raz kolejny następuje zmiana nazwy. Gwardią nadal kierują działacze TUR-a, jednak prezesem zostaje Szef Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego - (?) Urbański. Był to "dziwny" okres czasu. Zawodnicy zapisywani byli do ORMO, co dla co najmniej jednego z nich skończyło się pobiciem przez ojca, niezbyt pozytywnie nastawionego do władzy ludowej. Mimo to, klub w tym okresie odnosił spore sukcesy (dwukrotnie Mistrzostwo Polski Zrzeszenia "Gwardia" w siatkówce mężczyzn - 1946 i 1950 r.). W latach tych siedziba klubu mieści się na ul. Płockiej 5, a następnie w drewnianym baraku u zbiegu ul. Warszawskiej i torów kolejki wąskotorowej (w okolicach dzisiejszej siedziby klubu). W roku 1954 klub przechodzi pod patronat Zrzeszenia Sportowego "Start". W okresie tym barwy niebiesko- biało - czerwone (gwardyjskie) zmieniają się na czerwono -biało-czarne (startowskie), a nazwa klubu brzmi Koło Sportowe "Start" Sochaczew. Sytuacja taka ma miejsce do roku 1958. Kiedy to władze klubu zdecydowały się przewrócić tradycyjną nazwę - ponownie na sportowej mapie Mazowsza pojawia się Klub Sportowy "Orkan". Następuje powolne ożywienie działalności, powstaje sekcja lekkoatletyczna (1963), odradzają się drużyny siatkarskie (damska i męska), pierwsze sukcesy zaczynają odnosić tenisiści stołowi (od 1961 roku). W 1969 roku powstaje sekcja szczypiorniarska, a drużyna futbolistów staje się coraz groźniejsza. Przyrost liczby członków klubu jest bardzo szybki w roku 1969 - 135, a rok później już 238. W latach 60-tych Orkan jest jednym z najpotężniejszych klubów Mazowsza, co zauważają władze państwowe nadając Orkanowi "Odznakę 100-lecia Sportu Polskiego" (1967). Zbyt szybki rozwój klubu odbija się na jego stanie majątkowym. Słabe zaangażowanie "sponsorskie" lokalnych firm, mało dochodowe imprezy, zmniejszanie dotacji "startowskich" stawiają klub w trudnej sytuacji na początku lat 70-tych.Należy wspomnieć jeszcze jeden fakt. 27 grudnia 1969 roku Zarząd Klubu nadał honorowe członkostwo Wacławowi Duplickiemu, bardzo dobremu lekkoatlecie pochodzącemu z Żukowa. Mimo, że nigdy nie reprezentował on żadnego klubu z naszego regionu (był zawodnikiem AZS Warszawa oraz stołecznej Polonii), wszystkie swe sukcesy dedykował naszemu miastu, a było ich wiele m.in. p. Wacław w latach przedwojennych, jako reprezentant Polski występował na bieżniach Niemiec, Belgii, Szwecji i Finlandii, walczył jak "równy z równym" z takimi tuzami bieżni jak Janusz Kusociński i Noji oraz zdobył 5 medali Mistrzostw Polski (lata 1933-37 biegi na 5 i 10 km, trzy medale srebrne i dwa brązowe). O tym jak bardzo popularny był Wacław Duplicki w Sochaczewie świadczy tekst zamieszczony w "Nowym Sportowcu" z dnia 29.06.1935 roku. "... powrót Duplickiego (ze swojego pierwszego wyjazdu do Belgii -przyp. aut.) ma być obchodzony w Sochaczewie z wielką pompą. Podobno przy bramie triumfalnej mają oczekiwać na niego sam burmistrz, aptekarz i inni dygnitarze tego grodu w żakietowych kompletach, a dzieci ubrane w biel będą mu rzucać kwiaty pod nogi". Wróćmy jednak do dziejów Orkana. Rok 1970 dawał jeszcze pewne nadzieje na sprawną działalność. 16 czerwca Zarząd Klubu powołuje komitet budowy basenu, o skuteczności działań tego "ciała" świadczy fakt, że basen powstał w 2002 roku. Trzy miesiące później są prawdziwe, powody do radości gdyż do użytku zostaje oddany pawilon sportowy na stadionie, w którym mieści się: biuro klubu, świetlica, magazynek na sprzęt, cztery szatnie z natryskami oraz mieszkanie służbowe. W końcu klub ma swą siedzibę, gdyż w latach 60-tych znajdowała się ona w kolejnych kilku miejscach: ul. Sportowa 1 (budynek murowany), ul. Warszawska 84 (drewniany budynek obok kas), a sekretariat klubu w 1969 roku znajdował się na ulicy Brukowej. W okresie tym po raz kolejny zmieniona zostaje nazwa, która ówcześnie brzmi Klub Sportowy "Start - Orkan" Sochaczew. W związku z tym faktem pojawiają się dwie różne daty:
- 16.07.1969 - Zarząd Klubu w oparciu o wytyczne Rady Głównej ZS "Start" uchwalił zmianę nazwy;
- 8.01.1970 - Wojewódzka Rada Narodowa w Warszawie dokonuje zmiany nazwy, zgodnie z decyzją Urzędu Spraw Wewnętrznych.
Niezależnie od zmian nazwy, nie następuje zmiana sytuacji finansowej. Pod koniec lat 70-tych dochodzi do tego, że w klubie trenują tylko futboliści oraz rugbiści (przejęci od TKKF Energomontaż w 1972 roku). Mimo tych wszystkich trudności udało zorganizować w tym czasie kilka znaczących imprez kolarskich (9.07.1973 -finisz II etapu XXX Tour de Pologne) oraz piłkarskich (31.10.1972 - Polska - Węgry w kategorii juniorów, 10.07.1974 Polska - Finlandia w kategorii juniorów). Ożywienie działalności klubowej, wymuszają sukcesy rugbistów. W 1979 roku na stadionie sochaczewskim, rozegrane zostają Finały Mistrzostw Polski Juniorów - gospodarze nie są gościnni i zdobywają złoty medal. Imprezy rugbowe gromadzą na trybunach tysiące kibiców, przyczyniają się one do rozwoju tej dyscypliny w Sochaczewie oraz podnoszą prestiż naszego miasta.Na murawie "Sochaczewskiej Maracany" występowały reprezentacje Maroka (1976 i 1985 r.), Włoch (1979,1988 r.), NRD (1980r.), Rumunii (1980 i 1987 r.), Andory (1983r.) oraz drużyny klubowe m. in. z Anglii, Holandii, Francji czy Rumunii.Lata 80-te są pod każdym względem lepsze od poprzedniej dekady. Rugbiści należą do czołówki krajowej, piłkarze odnoszą sukcesy w Pucharze Polski, reaktywowana jest sekcja lekkiej atletyki, a niewiele brakowało by od LZS Mazowsza Teresin została "przejęta" Alicja Ciskowska, wokół której miano stworzyć sekcję łuczniczą (1984 rok). Sukcesem jest także wylanie fundamentów pod halę sportową (1980), nastąpiło to pięć lat po rozpoczęciu inwestycji. Budowa hali jak większość z nas pamięta została oddana do użytku dopiero na początku lat 90-tych. 21.09.1985 - na stadionie Orkana odbyła się gigantyczna (jak na warunki Sochaczewa) uroczystość, w której brało (ponoć) udział kilkanaście tysięcy ludzi. W tym dniu Sochaczew został udekorowany Krzyżem Grunwaldu III Klasy. Niestety z każdym rokiem dziewiątego dziesięciolecia XX wieku sytuacja finansowa w klubie była coraz gorsza (podobnie jak w całym kraju). ). Nie starczało pieniędzy na obozy sportowe, oszczędzano na czym się tylko dało. Próbowano pozyskiwać sponsorów oraz samodzielnie zarabiać pieniądze m. in. na sprzedaży odznak klubowych (1985 r.), czy otwarciu na stadionie (wzorem Skry) giełdy. Z drugiej jednak strony wszelkie wyjazdy zagraniczne ekipy rugbistów traktowane były jako wycieczki turystyczne, przykładem może być planowany w 1988 roku wyjazd do Holandii. Do "kraju tulipanów" miało wyjechać 22 zawodników i 13 osób towarzyszących. Pieniądze na działalność klubu starano się pozyskiwać różnymi sposobami, przykładem na to są dwa reprodukowane poniżej pisma. Pierwsze z nich skierowane było do Aleksandra Kwaśniewskiego, drugie zaś, jest typowym pismem do zakładów pracy. Jednak dopiero prawdziwa "batalia" o Orkan rozegrała się w 1991 roku, klub stał nad "brzegiem przepaści", a w oczy zaglądało mu widmo bankructwa. Działalność sportowa niemal zamarła, a wiele osób wieszało już nekrologi powiadamiające o końcu klubu, który miał odejść w zapomnienie w wieku 67 lat. Jak wyglądały tamte dramatyczne chwile?
28.01.1991 roku wice prezes Orkana - Bogdan Pietrak przesyła do Rady Miejskiej dramatyczne pismo (reprodukcja poniżej).
4.03.1991 r. Uchwała Rady Miejskiej w Sochaczewie Nr XV/69/91 stwierdza:
§ 1
1. Tworzy się z dniem 4 marca 1991 roku Miejski Klub Sportowy "Orkan", jako jednostkę organizacyjną samorządu.
2. Przejmuje się z zobowiązaniami dotychczasowy Klub Sportowy "Start "Orkan"
10.04.1991 r. - Urząd Miasta spłaca zaległości finansowe klubu, jednocześnie przejmując jego aktywa; w następnych dniach zostaje zablokowane konto Orkana.
19.05.1991 r. - Zarząd Miasta żąda rozwiązania struktur klubu.
3.07.1991 r. - podczas Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Członków Klubu podjęta została decyzja o przekazaniu całego majątku klubu na rzecz miasta, oraz nastąpiło rozwiązanie Zarządu Orkana.
Dzień 3 lipca 1991 godz. 19,00 - został ogłoszony przez lokalną prasę ("Tygodnik Ziemi Sochaczewskiej" Nr 5/91 21-31.07.1991, J. Szostak "Śmierć klubu) - DNIEM ŚMIERCI KLUBU. Jak się później okazało, było w tym dużo przesady - chociaż wówczas sytuacja wyglądała tragicznie. Następnym krokiem władz miasta był wybór dyrektora - został nim Arkadiusz Sobieraj.
30.09.1991 r. - Uchwała Rady Miejskiej Nr XXIV/126/91, do uchwały tej jako "Załącznik nr 4" dołączony został nowy Statut Klubu.
W § 3 czytamy:
"Miejski Klub Sportowy "Orkan" jest jednostką organizacyjną podporządkowaną Radzie Miejskiej w Sochaczewie. Bezpośredni nadzór na działalnością Klubu sprawuje Wydział Oświaty Kultury i Zdrowia Urzędu Miejskiego w Sochaczewie"
§ 15 brzmi:
"Klub działa na zasadzie jednostki budżetowej"
Sytuacja w klubie normalizuje się, do użytku zostaje oddana hala sportowa, z Bzury zostają przejęte sekcje: judo i tenisa stołowego, aż wreszcie powstaje nowe godło klubowe (1993 rok), które zaprojektował Janusz Pietrzak, właściciel Studia Reklamy BOOM. W dotychczasowej historii klub prawdopodobnie nie posiadał swojego oryginalnego logo, które zawsze było związane z organizacją która trzymała "pieczę" nad Orkanem. W tym samym okresie czasu klub przyjął barwy: niebiesko-biało-czerwone, które wówczas odpowiadały barwom naszego miasta. Jako ciekawostkę warto przytoczyć fragment statutu z lat 80-tych.
§ 5 stanowi:
Godłem KS "Orkan" jest niebiesko-biały proporczyk z czarnym monogramem KS "O" ...
Niestety ze znakiem tym nigdy się nie spotkałem, pozostał on tylko "w zapisie" W roku 1995 dyrektorem zostaje były rugbista - Piotr OSIECKI. Pod jego "rządami" klub powoli "wychodzi na prostą" odnosząc coraz więcej znaczących sukcesów. To właśnie z inicjatywy obecnego dyrektora doszło do obchodów jubileuszu Orkana oraz wydania niniejszej książki.(1999)
Sami prezesi (i dyrektorzy) nic sami w klubie by nie zrobili, gdyby nie działacze. To właśnie dzięki tym ludziom, którzy często pracowali społecznie Orkan osiągnął znaczące sukcesy lub był w stanie przetrwać ciężkie chwile. Prawdopodobnie dzisiaj nikt nie byłby w stanie spisać wszystkich nazwisk tych ludzi, jednak kilka z nich zapisało się na trwałe w historii klubu.
Działacze ci to: Ryszard Łakowsi, Edward Koberek, Janusz Kobla, Włodzimierz Janicki, Aleksander Weber, Tadeusz Błaszczyk, Władysław Zaręba, Jan Rogoziński, Michał Fabisiak, Andrzej Urbański, Bogdan i Ireneusz Pietrak, Henryk Orzeszeki wielu innych.
==Stadion==
- Hala sportowa przy ulicy Warszawskiej 80 (sala widowiskowa o pojemności 328 miejsc siedzących,
- sala treningowa, szatnie, pomieszczenia administracyjne).
- Hala sportowa przy ulicy Chopina 101 (sala widowiskowa mogąca pomieścić około 300-400 widzów, szatnie, pomieszczenia administracyjne)
- Stadion z bieżnią żużlową (trybuny z 1450 plastikowymi krzesełkami)
- Boisko boczne
- Korty tenisowe (3)
- Pawilon sportowy (4 szatnie, magazyn sprzętu, świetlica).
- Kryty basen
- Skatepark
==Linki zewnętrzne==
| |||