Kontrapunkt (muzyka): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot dodaje: el:Αντίστιξη |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 1:
'''Kontrapunkt''' (z [[łacina|łaciny]] ''punctus contra punctum'', w dosłownym tłumaczeniu: nuta przeciw nucie). Jest to technika kompozytorska, która polega na prowadzeniu kilku niezależnych linii melodycznych ([[polifonia]]) zgodnie z określonymi zasadami [[harmonia (muzyka)|harmonicznymi]] i [[rytm]]icznymi.
W drugim, węższym znaczeniu (używanym w obecnej teorii muzyki) jest określeniem dla głosu współdziałającego z [[temat (muzyka)|tematem]].
Założenia kontrapunktu powstały w [[średniowiecze|średniowieczu]], rozwinięte w czasach [[renesans]]u, do perfekcji zostały doprowadzone w [[barok]]u. Pierwotne formy kontrapunktu polegały na równoczesnym brzmieniu wszystkich głosów posiadających identyczny rytm, co nazywano techniką [[nota contra notam]] (nie należy mylić jej z homofonią). Tzw. contrapunctus floridus (kontrapunkt kwiecisty) oznaczał natomiast swobodę rytmiczną w co najmniej jednym głosie.
Rozwój kontrapunktu polegał na coraz większym usamodzielnianiu się głosów. Teorię i praktykę kontrapunktu rozwinęła następnie epoka renesansu (J. Tinctoris, N. Vicentino, G. Zarlino), a do szczytowego rozwoju doprowadził późny barok, w którym dokonała się synteza skomplikowanej polifonii oraz tonalności [[system dur-moll|dur-moll]].
Typy kontrapunktów:
*wokalny
*palestrinowski
| |||