Tłumik płomienia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot dodaje: sv:Flamdämpare |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 4:
Świecenie gazów prochowych opuszczających [[Lufa|lufę]] za pociskiem jest spowodowane ich wysoką temperaturą. Ograniczenie świecenia gazów osiąga się więc przez obniżenie ich temperatury. Ochładzanie odbywa się poprzez rozprężanie w odpowiednio ukształtowanym tłumiku.
Tłumiki płomieni stożkowe (klasyczne) mają kształt stożka ściętego, rozszerzającego się od wylotu lufy. Rozszerzający się kanał stożka tworzy naddźwiękową [[dysza de Lavala|dyszę de Lavala]] ,w której gazy prochowe zwiększają prędkość kosztem obniżenia ciśnienia i temperatury (rozprężenie [[Przemiana adiabatyczna|adiabatyczne]]). Wysokotemperaturowa (świecąca) część przepływającego strumienia gazów prochowych jest osłaniana przez ścianki tłumika. Wadą stożkowych tłumików płomienia jest ich duża [[średnica]]. [[Przyspieszenie]] strumienia przepływających [[gaz|gazów]] powoduje także zwiększenie odrzutu broni.
Tłumiki płomieni szczelinowe także obniżają [[temperatura|temperaturę]] gazów na drodze rozprężania, ale mają inną konstrukcję. Mają one postać rurki grubościennej, będącej przedłużeniem lufy. Wewnętrzny kanał szczelinowego tłumika płomienia ma średnicę większą niż [[kaliber]] lufy. W ściankach tłumika wykonane są podłużne szczeliny, rozszerzające się od powierzchni wewnętrznej do zewnętrznej. Przy przepływie [[Gazy prochowe|gazów prochowych]] przez szczeliny następuje rozprężanie gazów i w rezultacie obniżenie ich temperatury.
| |||