Sejm (Królestwo Polskie): Różnice pomiędzy wersjami

Kompetencje i zasady działania Sejmu określał cały Tytuł IV obejmujący 18 artykułów. MiałIzby miały się zbierać raz na dwa lata w Warszawie w czasie wyznaczonym przez monarchę na okres 30 dni. Obradować miałmiały tylko nad projektami przedstawionymi przez króla lub Radę Stanu, ia posłowie nie mogli ich zmieniać, aczkolwiek w przeciwieństwie do czasów Księstwa Warszawskiego dopuszczono wolną dyskusję posłów nad projektami oraz petycje do tronu. Tylko król mógł go odraczać, przedłużać oraz rozwiązywać, on również zwoływał sejm nadzwyczajny i mianował marszałka i sekretarza. Posłom teoretycznie przysługiwał immunitet, aczkolwiek w praktyce było z tym różnie. Organami sejmu były trzy komisje – gdzie opiniowano nadesłane projekty – do spraw skarbowych, do spraw cywilnych i kryminalnych, oraz komisja do spraw organicznych i administracyjnych. Każda składała się z pięciu posłów i trzech senatorów. Dodatkowym atrybutem króla w Sejmie było prawaprawo veta ostatecznego – tylko ustawy z jego podpisem stawały się prawem.

Zasiadali w nim [[biskup]]i rzymskokatoliccy, [[wojewoda|wojewodowie]] i [[kasztelan]]owie w liczbie nie przekraczającej połowy posłów Izby Poselskiej (nie więcej niż 64). Senatorów świeckich powoływał król spośród podwójnej liczby kandydatów wysuniętych przez Senat i [[Namiestnicy Królestwa Polskiego|Namiestnika]]. Prawo do zasiadania w senacie posiadali również człnkowie rodziny panującej, którzy ukończyli 18 rok życia.