Historia Sławkowa: Różnice pomiędzy wersjami

W splocie różnych zdarzeń, które prowadzą na początku [[XIV wiek|XIV]] w. do zahamowania rozwoju Sławkowa i do jego późniejszego upadku, odnotować należy, że oprócz topniejących już wtedy złóż kruszcowych, również zaangażowanie się miasta po "złej" stronie ówczesnych konfliktów polityczno-militarnych miało swoje niebagatelne znaczenie dla umniejszenia jego dotychczasowej roli. Królowie polscy faworyzowali bowiem pobliski królewski [[Olkusz]], a [[Jan Długosz]] odnotowuje w związku z tymi wydarzeniami, że górnictwo sławkowskie oraz miasto Sławków, będące niegdyś "sławnym i znakomitym" (''quondam famosum et insigne'')<ref>J. Długosz: ''Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis'', wyd. A. Przezdziecki, Kraków 1863-64, t. I, s. 25.</ref>, upadło wtedy na rzecz kopalń olkuskich i miasta Olkusza. Spisy [[świętopietrze|świętopietrza]] z lat [[1325]]-[[1327]] dokumentują istnienie w Sławkowie już tylko jednej parafii, potwierdzają jednak, że była ona gęsto zaludniona (ok. 1000 osób) i ciągle jeszcze nie najbiedniejsza. Wśród parafii dekanatu sławkowskiego wyprzedzała ją pod względem dochodów w pierwszej ćwierci [[XIV wiek|XIV]] w. tylko parafia bytomska, równe dochody miała tylko olkuska, a znacznie niższe chrzanowska, nowogórska i siewierska. Cały wiek [[XIV wiek|XIV]] jest jednak dla miasta okresem postępującego regresu gospodarczego. W dokumencie z [[1412]] r. dotyczącym nadania miastu przywilejów, biskup [[Piotr Wysz]] pisze, że czyni to w trosce o znikome lub "prawie żadne" dochody miasta.