'''Karacena''' (z [[Łacina|łac.]] ''coriacea '' skórzana) – [[zbroja]] składająca się z kaftanu skórzanego pokrytego metalowymi płytkami w kształcie łusek nachodzących na siebie.
ZnazaZnana już w starożytności, następnie zapomniana na długie lata, swój renesans przeżywała w Polsce. Wykorzystywana w [[XVII wiek|XVII]] i [[XVIII wiek|XVIII]] wieku przez [[Husaria|husarzy]] (ciężkozbrojną [[Jazda|jazdę]] polską). [[Jan III Sobieski]] posiadał karacenę, której łuski były wykonane z kości słoniowej. Karacena ważyła nieznacznie mniej od zbroi płytowej, ze względu na ilość stalowych łusek. Łuski były wiązane do skóry(najczęściej cielęcej) za pomocą rzemieni lub lnianej dratwy. Zdarzały się jednak i takie, gdzie były nitowane za pomocą nitów. Była to tzw. zbroja miękka, i nie dawała dostatecznej ochrony przed obrażeniami. Jednak mimo tego cieszyła się dużą popularnością wśród jazdy, głównie husarzy. Była bardzo droga, często droższa od wspomnianej już "płytówki", dlatego też pozwolić na nią mogli sobie tylko najbogatsi i królowie lub książęta. Na karacenę często zakładano futra wilcze (bogatsi mieli sprowadzane futra z gepardów).
