Wersja z 16:16, 7 lut 2009 edytuj VolkovBot (dyskusja \| edycje) 273 422 edycje m robot dodaje: ms:Sukhoi Su-7 ← poprzednia edycja		Wersja z 15:58, 12 lut 2009 edytuj anuluj edycję MatmaBot (dyskusja \| edycje) 140 914 edycji dr.red., WP:SK, removed Stub tag następna edycja →
Linia 76: Do dalszego rozwoju władze [[ZSRR]] wybrały projekty S-1 oraz T-3. Projekt S-1 stał się późniejszym Su-7, a T-3 rozwijano dalej tworząc myśliwiec przechwytujący [[Su-9]]. Samolot S-1 zbudowano w układzie średniopłata. Kadłub miał konstrukcję półskorupową z przednim, centralnym wlotem powietrza. Skrzydła skośne o skosie krawędzi natarcia 60°. Usterzenie klasyczne ze statecznikiem pionowym i płytowymi sterami wysokości. Podwozie trójpodporowe z kołem przednim. Napęd stanowił [[silnik turboodrzutowy]] AL-7F o ciągu z dopalaniem 85,36 kN opracowany w zespole Archipa Lulki. Uzbrojenie składało się z dwóch działek NR-30 kal. 30  mm umieszczonych w nasadach skrzydeł oraz bomb lub npr podwieszanych na dwóch węzłach pod kadłubem zamiennie z dodatkowymi zbiornikami paliwa. Pierwszy lot prototyp ''S-1'' wykonał [[7 września]] [[1955]] roku, pilotowany przez Andrieja Koczetkowa. Podczas prób prototyp ''S-1'' jako pierwszy samolot w lotnictwie [[ZSRR]] przekroczył [[9 czerwca]] [[1956]] roku dwukrotną [[prędkość dźwięku]] osiągając [[liczba Macha\|Ma=2,03]] (2170  km/h). We wrześniu [[1956]] roku oblatano drugi prototyp ''S-2'' posiadający dłuższy kadłub. Samolot ten w jednym z lotów osiągnął wysokość 19 100 m, co było wówczas rekordem w [[ZSRR]]. Linia 100: Na bazie Su-7BM i Su-7BKŁ powstała eksportowa odmiana '''Su-7BMK''' przeznaczona dla państw spoza [[Układ Warszawski\|Układu Warszawskiego]]. Opracowano także dwumiejscową wersję szkolno-bojową '''Su-7U''', mającą służyć do szkolenia przyszłych pilotów Su-7. Powstała ona na bazie Su-7BM poprzez wydłużenie o 200  mm kadłuba i dodanie stanowiska drugiego pilota. Prototypy tej wersji ''U-22-1'' i ''U-22-2'' zbudowano w drugiej połowie [[1965]] roku, a pierwszy seryjny samolot wystartował w kwietniu [[1966]]. Produkcja trwała do [[1971]] roku, razem z odmianą eksportową nazwaną '''Su-7UMK'''. Korzystając z [[płatowiec\|płatowca]] Su-7 stworzono eksperymentalny samolot o zmiennej geometrii skrzydeł '''Su-7IG''' oblatany [[2 sierpnia]] [[1966]] roku. Skrzydła Su-7IG miały w locie możliwość ustawienia w dwóch skrajnych położeniach: do startu i lądowania na skos 30° oraz do lotu na skos 63°. Dzięki temu samolot miał małą prędkość lądowania, a jednocześnie dużą prędkość maksymalną i zasięg. W wyniku prac nad Su-7IG powstała rodzina samolotów [[Su-17\|Su-17/-20/-22]], będąca rozwinięciem Su-7. == Su-7 w Polsce == Pierwsze 6 Su-7BM [[Polska]] odebrała w czerwcu [[1964]] roku. Samoloty te, podobnie jak i wszystkie kolejne Su-7, trafiły do 3.Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego z [[Bydgoszcz~~\|Bydgoszczy~~]]y. W [[1966]] roku dotarło do [[Polska\|Polski]] 12 egzemplarzy nowszej wersji Su-7BKŁ. Dostawy kontynuowano w następnych latach: w [[1968]] roku otrzymano 2 Su-7BKŁ, w [[1969]] roku 3 Su-7U, w [[1971]] roku 4 Su-7BKŁ i 1 Su-7U, a w [[1972]] roku 12 Su-7BKŁ oraz w [[1977]] roku jeden Su-7U. W latach [[1974]] - [[1977]] dostarczono także 4 Su-7U do 7.Brygady Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego z [[Powidz]]a razem z samolotami [[Su-20]], które nie posiadały własnej wersji szkolno-bojowej. == Wersje == Linia 140: {{Rosyjskie samoloty wojskowe po2WŚ}} ~~{{stub}}~~ [[Kategoria:Radzieckie i rosyjskie samoloty wojskowe po 1945]]

Su-7: Różnice pomiędzy wersjami