Refinansowanie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Birczanin (dyskusja | edycje)
MastiBot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: de:Umschuldung, en:Refinancing; zmiany kosmetyczne
Linia 13:
Banki centralne są odpowiedzialne za prowadzenie [[polityka pieniężna|polityki pieniężnej]] państwa, której celem jest utrzymanie podaży pieniądza na odpowiednim poziomie. Poziom ten nie może być zbyt niski, bo to mogłoby hamować przebieg procesów gospodarczych z powodu braku płynności, nie może też być zbyt wysoki, bo to mogłoby wywołać nadmierny popyt w stosunku do podaży towarów i usług, a w następstwie - zjawiska inflacyjne. Banki centralne nie mogą jednak bezpośrednio regulować całej podaży pieniądza w gospodarce. Kreują tylko pieniądz gotówkowy oraz pieniądz rezerwowy, który ma postać depozytów na rachunkach w banku centralnym. Te depozyty należą do banków komercyjnych i instytucji państwowych, obsługiwanych przez bank centralny.
 
Kreacja pieniądza depozytowego, który krąży między jednostkami gospodarczymi, w tzw. obrocie bezgotówkowym, dokonuje się w bankach komercyjnych. Banki komercyjne, udzielając pożyczek przedsiębiorstwom czy gospodarstwom domowym, obciążają ich rachunki kredytowe i uznają rachunki depozytowe. W ten sposób jest kreowany (emitowany) nowy [[pieniądz|pieniądz]] poza bankiem centralnym. Ale ta kreacja pieniądza nie może być nieograniczona. Banki komercyjne na żądanie swoich klientów muszą realizować czeki gotówkowe, a więc zamieniać swój pieniądz depozytowy na pieniądz banku centralnego: emitowane przez bank centralny bilety bankowe. W celu zabezpieczenia takiej wymienialności banki centralne - w oparciu o przepisy prawa bankowego - nakazują bankom komercyjnym utrzymywanie obowiązkowych rezerw płynności w postaci depozytów na rachunkach banków komercyjnych w banku centralnym.
 
[[Obowiązkowe rezerwy]] płynności wynoszą zwykle od 30 do 10 % (niekiedy mniej) środków nagromadzonych na rachunkach depozytowych w bankach komercyjnych. Konieczność utrzymania obowiązkowych rezerw płynności określa górną granicę kreacji pieniądza depozytowego w bankach komercyjnych.
Linia 19:
Wynika stąd, że banki centralne mogą wpływać na wielkość kreacji pieniądza depozytowego w bankach komercyjnych przez zmiany wysokości procentowych norm obowiązkowych rezerw płynności. Podwyższenie tych norm zmniejsza możliwości kreacji pieniądza w bankach komercyjnych, a ich obniżenie zwiększa te możliwości.
 
Banki centralne nie mogą jednak regulować wielkości [[podaż|podaży]]y pieniądza tylko poprzez zmiany procentowych norm obowiązkowych rezerw płynności. Zmiana takich norm nie może być dokonywana bardzo często, gdyż banki komercyjne potrzebują dość długiego czasu na przystosowanie swojej polityki kredytowej do nowego poziomu norm. Dla regulowania wielkości podaży pieniądza w krótszych okresach banki centralne muszą korzystać z innych instrumentów. Jednym z nich jest właśnie refinansowanie banków komercyjnych przez banki centralne.
 
Gdy banki komercyjne wyczerpią swoje możliwości kredytowania w granicach określonych przez obowiązkowe rezerwy płynności, a bank centralny uważa, że dla zaspokojenia potrzeb gospodarki potrzebne jest dalsze zwiększenie podaży pieniądza, może on stworzyć bankom komercyjnym nowe możliwości kredytowania przedsiębiorstw i gospodarstw domowych, udzielając im kredytu refinansowego. Kredyt refinansowy jest zapisywany w ciężar rachunku kredytowego i na dobro rachunku rezerw banku komercyjnego w banku centralnym
Linia 44:
* ''Podręcznik do polityka gospodarczej'' Bolesław Winiarski (red.)Wydawnictwo Naukowe PWN
* ''Leksykon polityki gospodarczej'' Kalina Prasznic Urszula
 
 
[[Kategoria:Polityka gospodarcza]]
 
[[de:Umschuldung]]
[[en:Refinancing]]
[[uk:Рефінансування]]