Wersja z 17:53, 28 lut 2009 edytuj Lysanderos (dyskusja \| edycje) 18 edycji m drobne redakcyjne ← poprzednia edycja		Wersja z 18:28, 28 lut 2009 edytuj anuluj edycję Lysanderos (dyskusja \| edycje) 18 edycji m drobne redakcyjne następna edycja →
Linia 16: Równie ważną informacją dotyczącą materiału jest kształt '''ścieżki odciążenia''' czyli kształt krzywej jaka się tworzy kiedy po obciążeniu tylko do pewnej wartości zaczynamy zmniejszać obciążenie. Z punktu widzenia teorii wyróżnia się trzy możliwe, wyidealizowane zachowania: #sprężyste - krzywa odciążenia pokrywa się z krzywą obciążenia czyli materiał wraca do swojego pierwotnego kształtu. #plastyczne - krzywa odciążenia jest prostą, która przy braku obciążenia pozostawia w materiale trwałe [[odkształcenie\|odkształcenia]] [[plastyczność\|plastyczne]] (por. wartość <math>\epsilon_o</math> na Rys. 2). Cechą charakterystyczną typowego zachowania plastycznego jest nachylenie krzywej odciążenia w punkcie przecięcia osi <math>\epsilon</math> identyczne z nachyleniem ścieżki obciążenia pierwotnego (krzywa odciążenia przesunięta względem krzywej ~~naprężenia~~obciążenia o wartość odkształcenia <math>\epsilon_o</math> bez zmiany kąta nachylenia względem osi <math>\epsilon</math>). #uszkodzenie (degradacja) materiału - odciążenie następuje po prostej zmierzającej do początku układu współrzędnych. Przy ponownym obciążeniu krzywa obciążenia różni się od początkowej gdyż w materiale wystąpiły wewnętrzne uszkodzenia i jest on mniej sztywny. Przy ponownym obciążeniu naprężenie rośnie liniowo dokładnie po prostej odciążenia aż do maksymalnego naprężenia, które osiągnięto w poprzednim procesie obciążenia.

Krzywa naprężenia: Różnice pomiędzy wersjami