Korweta: Różnice pomiędzy wersjami

Klasa korwet pojawiła się ponownie na początku [[II wojna światowa|II wojny światowej]], kiedy zaczęto tak klasyfikować, początkowo w Wielkiej Brytanii i Włoszech, niewielkie [[okręt eskortowy|okręty eskortowe]], służące przede wszystkim do ochrony [[konwój morski|konwojów]] przed atakami [[okręt podwodny|okrętów podwodnych]]. Ich [[wyporność]] standardowa wynosiła 500 - 1000 ton. Posiadały one względnie silne uzbrojenie przeciw okrętom podwodnym (wyrzutnie [[bomba głębinowa|bomb głębinowych]] i [[miotacz bomb głębinowych|miotacze]] bomb głębinowych) oraz słabe uzbrojenie artyleryjskie, składające się zwykle z 1 [[działo|działa]] kalibru 100 - 102 mm i kilku [[działko przeciwlotnicze|działek przeciwlotniczych]]. Korwety charakteryzowały się niewielką prędkością (w granicach 16 [[węzeł (jednostka prędkości)|w]]), wystarczającą do służby konwojowej. Najbardziej znanym typem korwet okresu II wojny światowej był brytyjski typ [[korwety typu Flower|''Flower'']], prosty w budowie (oparty na konstrukcji parowych [[statek wielorybniczy|statków wielorybniczych]]), którego zbudowano aż ponad 260 jednostek (wyporność 925 ton, długość 62 m, prędkość 16 w.). Znany był również włoski typ korwet ''[[korwety typu Gabbiano|Gabbiano]]'' z 1942, o napędzie [[Silnik wysokoprężny|dieslowskim]], wyposażony w pomocnicze silniki elektryczne do cichego poszukiwania okrętów podwodnych (wyporność 728 ton, długość 64 m, prędkość 18 w. - zbudowano 60 okrętów). W czasie wojny pojawiła się też klasa większych okrętów eskortowych - [[fregata (okręt eskortowy)|fregat]]. W niektórych krajach okręty zbliżone do korwet klasyfikowano jako [[eskortowiec|eskortowce]]. Mniejszymi okrętami do zwalczania okrętów podwodnych były [[ścigacz okrętów podwodnych|ścigacze okrętów podwodnych]], lecz nie były one okrętami eskortowymi.

 

 

Korwety budowane po II wojnie światowej, wobec braku potrzeb konwojowych, służyły w większym stopniu do zadań patrolowych i dozorowych; nazywane też są [[dozorowiec|dozorowcami]]. Wyporność korwet pozostała w granicach 500 - 1000 ton, prędkość wzrosła do 20-30 w. Pojawiło się na nich bogatsze wyposażenie elektroniczne i nowsze środki wykrywania i zwalczania okrętów podwodnych, jak wyrzutnie rakietowych bomb głębinowych, a na niektórych typach kierowane [[torpeda|torpedy]]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowi jedno lub kilka automatycznych [[działo uniwersalne|dział uniwersalnych]]. Wraz z rozwojem techniki rakietowej, pod koniec lat 60. XX wieku, na części korwet pojawiła się także wyrzutnia [[przeciwlotniczy pocisk rakietowy|przeciwlotniczych pocisków rakietowych]] bliskiego zasięgu (m.in. rosyjskich pocisków Osa-M).

W zadaniach przeciwpodwodnych korwety wyparły klasę mniejszych [[ścigacz okrętów podwodnych|ścigaczy]] okrętów podwodnych, które miały mniejsze możliwości bojowe. Korwety nadają się do zwalczania okrętów podwodnych w działaniach przybrzeżnych lub na płytkich morzach. Co za tym idzie, klasa korwet używana i rozwijana była głównie w krajach nie posiadających silnej marynarki wojennej oraz w [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]; państwa prowadzące działania oceaniczne (w tym USA) polegają w zadaniach przeciwpodwodnych głównie na większych [[fregata rakietowa|fregatach]] i [[niszczyciel]]ach. W ZSRR korwety nazywane były małymi okrętami przeciwpodwodnymi (w skrócie MPK).

 

 

Obecnie budowane są też uniwersalne korwety, łączące uzbrojenie w przeciwokrętowe pociski rakietowe z uzbrojeniem przeciwpodwodnym, służące do zwalczania i wykrywania okrętów podwodnych i nawodnych. Duże okręty tego rodzaju zbliżają się do małych [[fregata rakietowa|fregat]]. Niektóre korwety wyposażone są nawet w [[śmigłowiec]] pokładowy. Przedstawicielami tej uniwersalnej kategorii są izraelskie duże korwety typu Saar-5 i szwedzkie małe korwety [[korwety rakietowe typu Stockholm|typów ''Stockholm'']] i [[korwety rakietowe typu Goteborg|''Goteborg'']].

[[Kategoria:Korwety|*]]

 

[[bs:Korveta]]

[[cs:Korveta]]