Henryk III Walezy: Różnice pomiędzy wersjami

Już w [[1560]] r. Edward Aleksander Walezjusz został mianowany księciem Angoulême i Orleanu. W wieku ośmiu lat otrzymał własny dwór<ref>S. Grzybowski, ''Henryk Walezy'', Wrocław - Warszawa - Kraków - Gdańsk - Łódź 1985, s. 18.</ref>. W [[1566]] r. Henryk został księciem Andegawenii. Był ulubionym synem swojej matki, ale nie miał dobrych stosunków z rodzeństwem. Karol IX nie lubił brata i obawiał się go, więc kiedy pojawiła się szansa objęcia tronu polskiego przez Henryka dał bratu pełne poparcie. Młodszy brat księcia Andegawenii, [[Franciszek Hercules Walezjusz|Franciszek Hercules]], również nie przepadał za Henrykiem i kiedy ten został królem Francji brał udział w spiskach przeciwko niemu. Siostra [[Małgorzata de Valois|Małgorzata]] początkowo była z nim bardzo zżyta, później jednak dołączyła do grona jego przeciwników.

 

 

Upodobania Henryka wyróżniały go również na francuskim dworze, a po przybyciu do Polski stały się przyczyną [[Szok kulturowy|szoku kulturowego]]. W [[1573]] r. ambasador wenecki w [[Paryż]]u, Morisoni, donosił swoim zwierzchnikom, że Henryk wydawałby się poważny, gdyby nie ubiór i ozdoby ''w których się lubuje'', a które ''nadają mu pozory miękkości i prawie kobiecej delikatności''. Oprócz wspaniałych strojów zdobionych drogimi kamieniami i perłami, Henryk nosił naszyjnik ze złota i bursztynu, uszy zaś miał przekłute ''na wzór mody damskiej. Nie zadowalał się on noszeniem jednego kolczyka w każdym z nich, potrzeba mu aż podwójnych wraz z wisiorkami, ozdobionymi drogimi kamieniami i cennymi perłami''. W czerwcu [[1577]] r. na balu wydawanym przez Katarzynę Medycejską Henryk pojawił się cały w ''diamentach, brylantach i perłach. Jego włosy były posypane fioletowym proszkiem a strój błyszczącym brokatem''. We Francji Henryk zyskał przydomek "księcia Sodomy".