Wersja z 09:44, 24 lip 2009 edytuj Szczebrzeszynski (dyskusja \| edycje) 20 789 edycji rozszerzenie informacji ← poprzednia edycja		Wersja z 09:46, 24 lip 2009 edytuj anuluj edycję Szczebrzeszynski (dyskusja \| edycje) 20 789 edycji link następna edycja →
Linia 18: '''Rudolf Świerczyński''' (ur. [[23 kwietnia]] [[1883]] w Rudniku koło [[Łowicz]]a – obecnie część wsi [[Piaski Rudnickie]], zm. [[14 maja]] [[1943]] w Warszawie), polski architekt okresu międzywojennego. Po ukończeniu w r. 1903 nauki w średniej szkole realnej w Warszawie, Świerczyński rozpoczął studia w rosyjskiej Politechnice w Warszawie, od roku 1904 także na warszawskiej [[Szkoła ~~sztuk~~Sztuk Pięknych w Warszawie\|Szkole Sztuk Pięknych]]. Od r. 1905 studiował na Wydziale Budowlanym politechniki w Darmstadcie, potem na Politechnice w [[Drezno\|Dreźnie]]. W roku 1910 ukończył studia uzyskując dyplom inzyniera architekta. Praktykował przez rok w pracowni F. Schumachera w Hamburgu. Następnie przeniósł się do Krakowa, gdzie zatrudnił się w pracowni Józefa Gałęzowskiego. Jeden ze współtwórców Wydziału Architektury [[Politechnika Warszawska\|Politechniki Warszawskiej]] w [[1915]], od roku [[1919]] profesor, w latach 1931-1933 dziekan tego wydziału. Na początku swojej działalności projektował główne dwory i pałace (np. pałac w [[Falbórz\|Falborzu]] koło [[Włocławek\|Włocławka]]), w latach 20. zainteresował się ideą miasta-ogrodu, co jest widoczne w zrealizowanych projektach na [[Żoliborz]]u w [[Warszawa\|Warszawie]] ([[1921]]-[[1925]]).

Rudolf Świerczyński: Różnice pomiędzy wersjami