Jimi Hendrix: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
cytat |
→Electric Ladyland: drobne techniczne |
||
Linia 298:
Mitch Mitchell powiedział później, że Chas chętnie powoływał się na przykład "[[The House of the Rising Sun]]" – utworu, który został nagrany za pierwszym podejściem, kosztem 10 dolarów, a sprzedał się w milionach egzemplarzy. Hendrix natomiast uparcie cyzelował każdy dźwięk i eksperymentował z brzmieniem uzyskiwanym w studiu<ref name="Classic Albums: Electric Ladyland"/>. Jego pierwsze dwie płyty składały się głównie z krótkich, maksymalnie czterominutowych kompozycji mających strukturę piosenki popowej<ref name="Axis"/>, na ''Electric Ladyland'' wbrew woli Chandlera nastąpiło zerwanie z tym schematem, na przykład w utworach "1983... (A Merman I Should Turn to Be)" i "Voodoo Chile", trwających odpowiednio 14 i 15 minut<ref name="Classic Albums: Electric Ladyland"/>. W połowie 1968 roku Chandler odsprzedał swoje udziały w The Experience Michaelowi Jeffreyemu za 300 tys. dolarów<ref name="RFoM"/>.
W trakcie pracy relacje pomiędzy gitarzystą a basistą [[The Jimi Hendrix Experience|The Experience]] uległy znacznemu pogorszeniu. Doszło nawet do sytuacji, w której Redding wyszedł ze studia w trakcie pracy nad utworem "[[All Along the Watchtower]]", zmuszając tym samym Hendriksa do nagrania partii basowych<ref name="Classic Albums: Electric Ladyland"/>. Album okazał się wielkim sukcesem, zajął 1
|url=http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/music/news/more-than-30-years-after-his-death-hendrix-tops-the-chart-of-the-worlds-greatest-guitarists-639117.html
|tytuł=More than 30 years after his death, Hendrix tops the chart of the world's greatest guitarists
| |||