Elvis Presley: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 39:
W [[1958]] został powołany do armii. W tym roku w sierpniu zmarła jego matka Gladys. Dwa lata służył w bazach amerykańskich w [[Niemcy|Niemczech Zachodnich]]. Dwuletnia nieobecność nie odbiła się jednak negatywnie na jego karierze. Materiały nagrane wcześniej pozwalały na stałe publikacje jego muzyki nawet pod jego nieobecność. Pobyt w wojsku wręcz przysporzył mu popularności, zjednując mu fanów pośród bardziej konserwatywnej i starszej publiczności. Po powrocie z armii kontynuował karierę piosenkarską i filmową. Filmy z lat sześćdziesiątych to w przeważającej większości komedie muzyczne. Stworzył też wtedy swój ''image'', który odcisnął znaczące piętno na kulturze popularnej Ameryki. Mimo dość podobnej formuły swoich filmów, Elvis stał się jednym z bardziej rozpoznawalnych i opłacanych artystów [[Hollywood]]. Grał wiele ról w różnych gatunkach filmowych od dramatów ([[Wild in the country]], [[Flaming Star]]), poprzez westerny ([[Charro]], [[Stay Away Joe]]) po wspomniane wcześniej komedie muzyczne ([[Viva las Vegas]]).
 
Elvis był jednym z popularniejszych muzyków popowych w [[Stany Zjednoczone|USA]] nawet w czasach wielkiej ''brytyjskiej inwazji'' (zob. [[rock]]), od kiedy to rynek muzyczny zdominował nowoczesny, europejski [[rock and roll]], a potem [[rock]]. Był uniwersalną gwiazdą. Z powodzeniem śpiewał muzykę [[muzyka country|country]], [[rhythm and blues]], [[muzyka pop|pop]], [[rock]], a także [[gospel]], za którą trzy razy otrzymał [[Nagroda Grammy|Grammy Awards]] (za album ''[[How Great Thou Art]]'' z [[19661967]] roku oraz ''[[He Touched Me]]'' z [[1971]] roku oraz za wykonanie na żywo utworu gospel How Great Thou Art 20 marca 1974 r. w Memphis, [[Tennessee]]).
 
[[1 maja]] [[1967]] roku w [[Las Vegas]] poślubił [[Priscilla Presley|Priscillę Beaulieu]], którą poznał podczas służby wojskowej w Niemczech w [[1960]] roku.
 
Po ośmioletniej przerwie wrócił do koncertów specjalnym programem telewizyjnym zrealizowanym dla telewizji [[NBC]] "[[Elvis Comeback Special]]", wyemitowanym w grudniu 1968 roku. Program pozwolił mu ponownie wrócić na szczyty list przebojów oraz na scenę. W roku 1969 zainspirowany sukcesem nagrał w [[American Sound Studio]] w [[Memphis]] jeden z najlepszych materiałów w swojej karierze, mieszając gatunki gospel, blues i rock'n'roll. Piosenki, które wyszły na światło dzienne podczas tej sesji to m.in. ''[[Suspicious Minds]]'' (1 miejsce na liście przebojów w sierpniu [[1969]] i stały element jego koncertów), ''[[In the Ghetto]]'', ''[[Don't Cry Daddy]]'', ''[[Kentucky Rain]]'' i wiele wiele innych. W sierpniu [[1969]] roku Elvis z nowym materiałem i image powrócił na scenę do [[Las Vegas]], czym rozpoczął kolejny rozdział w swojej bogatej karierze. Występy w Vegas oraz w Lake Tahoe mieszały się z przeprowadzanymi tournée po całej Ameryce oraz nagrywaniem nowych płyt. Sukcesem stały się filmy dokumentalne z jego koncertów z [[Las Vegas]] z sierpnia [[1970]] roku ("[[That's the way it is]]") oraz z jego trasy koncertowej z kwietnia [[1972]] roku ("[[Elvis on Tour]]"). Nie można zapomnieć również o legendarnych koncertach w [[Madison Square Garden]] z czerwca [[1972]] roku. W ciągu 4 dni wyprzedano ponad 80 000 biletów a na widowni zasiedli m.in. [[David Bowie]], [[John Lennon]], [[George Harrison]] oraz [[Bob Dylan]]. [[14 stycznia]] [[1973]] roku dał porywający koncert charytatywny na [[Hawaje (archipelag)|Hawajach]], zatytułowany jako [[Aloha from Hawaii]] i był to pierwszy w historii koncert transmitowany na cały świat przez satelitę. Zgromadził wtedy przed telewizorami ponad 1,5 miliarda widzów (co 3 człowiek na Ziemi oglądał jego koncert). [[3 kwietnia]] [[1973]] ukazała się w amerykańskiej telewizji zmontowana wersja koncertu.
 
[[Plik:Elvis-nixon.jpg|thumb|250px|Prezydent [[Stany Zjednoczone|USA]] [[Richard Nixon]] i Elvis Presley; [[Biały Dom]] [[21 grudnia]] [[1970]]]] roku.